Είναι σε θέση να δεσμεύσει αρκετό νερό (πάνω από το 30% του βάρους του, λαμβάνοντας υπόψη ότι ενυδατώνεται μόνο σε CaCl2-2H2O, το οποίο είναι σταθερό μέχρι τους 150 °C) για να δώσει μια σημαντική ποσότητα αερίου HCl. Σε μια τυπική εκτέλεση, προστέθηκαν 100 g HCl 35% πάνω από 100 g κοκκώδους CaCl2 σε θερμοκρασία δωματίου (η θερμική επίδραση δεν είναι σημαντική) και ελήφθησαν 15 g HCl(g). Αυτό αντιπροσωπεύει πάνω από 40% απόδοση, η οποία μπορεί να συγκριθεί με το 80%, απόδοση που αναφέρεται για τη διαδικασία που αναπαρίσταται στην Εξίσωση 2. Ωστόσο, χρησιμοποιεί περίπου 1:3 αναλογία βάρους μεταξύ H2SO4 και HCl(aq).
Το CaCl2 είναι επίσης ευκολότερο να απορριφθεί από το H2SO4 και απαιτείται λιγότερη βάση για την εξουδετέρωση των τελικών αποβλήτων. Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα αυτής της διαδικασίας σε σχέση με εκείνες που βασίζονται στο H2SO4 αφορά εκπαιδευτικές πτυχές. Με θέρμανση στους 200 °C, το προκύπτον κηρώδες μείγμα (ή η κρυσταλλική μάζα στην οποία μετατρέπεται μετά από λίγες ώρες), το άνυδρο CaCl2, μπορεί να αναγεννηθεί για επαναχρησιμοποίηση μόλις ληφθεί διάλυμα HCl. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να αγνοηθεί κάποιο οξυχλωριούχο ασβέστιο που σχηματίζεται.
Αν και αυτό μπορεί να είναι χωρίς αξία από πρακτική άποψη, μπορεί να έχει εκπαιδευτική σημασία, διότι προσελκύει την προσοχή σε θέματα σημερινού ενδιαφέροντος, όπως η βελτιστοποίηση των διεργασιών, η ανακύκλωση των χημικών ουσιών και η μείωση των αποβλήτων. Γιατο σκοπό αυτό, η διάταξη που παρουσιάζεται στο Σχ. β είναι καταλληλότερη από εκείνη του Σχ. α, διότι το προκύπτον μίγμα είναι έτοιμο για απόσταξη.
UPD: Ένας εναλλακτικός τρόπος.
Last edited:
καλή τύχη με την εξήγηση αυτών των καφέ δακτύλων 