İlaçları kullanırken trajediye neden olabilecek çok fazla değişken var; bu yüzden bu konuda bir kitap yazdım. Bununla birlikte, kişisel olarak girdiğim birçok felaket sınıfını yeniden incelediğimde, en ortak payda dozla ilgilidir: Sıklıkla çok fazla aldım.
Kısa bir süre önce Substack'te kendi en kötü uyuşturucu deneyimlerimle ilgili olarak yayınladığım bir makaleyi aşağıda yeniden yayınlıyorum. Zarar azaltma sürecinin elzem olduğu yönündeki genel mesaja hizmet etmek amacıyla biraz neşeli olması amaçlanmıştı, ancak altta yatan, iştahımı sürekli olarak kısıtlamakta başarısız olduğum konusundan kaçmak zor.
Neredeyse her uyuşturucunun yeterince küçük bir dozla nispeten güvenli olduğuna dair bir argüman var, ancak aynı şekilde bazı uyuşturucular talihsizliğe diğerlerinden çok daha yatkın. Küçük hindistan cevizi ve Salvinorin A belki de iyi örneklerdir: uçuruma düşmeden eşiği aşmak son derece zor olma eğilimindedir. Saflıktaki farklılıklar da elbette başka bir örnek teşkil etmektedir.
Tüm bunları göz önünde bulundurarak makalenin burada ilgi çekici olabileceğini düşündüm. Kendimi savunmak adına, şu anda o zaman olduğumdan çok daha kararlı ve mantıklı olduğumu vurgulamak isterim.
Birkaç ay önce sosyal medyada favori uyuşturucularımın bir listesini paylaştım. Daha sonra, aslında birkaç kez, EN AZ sevdiğim ilaçların hangileri olduğu soruldu: temel olarak hangi ilaçların en kötü deneyimlere neden olduğu. İşte buradayız.
Yolculuğumun başlangıcında, zarar azaltma bilgim bu makalenin ortalama okuyucusundan daha fazla değildi. Bu muazzam bir öğrenme eğrisi olacaktı ve bu nedenle kitap nasıl yapılmaması gerektiğine dair örneklerle doludur. Aslında, deneyim raporlarını dahil etmemin nedenlerinden biri de çok yaygın olan insan hatalarını göstermekti.
Aşağıdaki özetlerin her biri birer örnek teşkil etmektedir. Bunlar, tam anlamıyla berbat ettiğim ve mutlu olmaktan uzak sonuçlar doğuran hatalardan sadece yarım düzinesi.
Bağlam açısından, bunları 12-15 yıllık bir süre boyunca kendi kendime uyguladığımı belirtmeliyim. Çoğunun etkilerini, onları gerçekten deneyimlediğim sırada belgeleyebildim ve detaylandırabildim: ya yazılı notlarla ya da telefonuma kaydederek. Elbette bu her zaman mümkün olmadı, çünkü bazen çok kendimde değildim, travmatize olmuştum ya da başka bir şekilde meşguldüm.
Son olarak, aşağıda anlatacaklarımla ilgili geriye dönük bazı gözlemler de yapmalıyım. İlk fiyasko kesinlikle uyuşturucunun doğasından kaynaklanıyordu. İkincisi (sentetikler) de kısmen doğasından kaynaklanıyordu. Diğerleri ve kitapta ele alınan diğerleri ise büyük ölçüde kendi beceriksizliğim ve kayıtsızlığımdan kaynaklanıyordu.
Devam edelim...
--
1. Küçük Hindistan Cevizi
Bu olay yıllar önce meydana geldi: 21 yaşındaydım, gençtim ve (uyuşturucu konusunda) acemiydim. Küçük hindistan cevizinin kafayı buldurduğunu okumuştum, ben de öylece dalmıştım. Hayatta olduğum için kendimi şanslı sayıyorum. Deliryum bir yolculuk değil; bir kabus. Sonsuz bir cehennem gibi görünen bir süre boyunca hastaydım, başım dönüyordu, midem bulanıyordu, başım zonkluyordu, halüsinasyon görüyordum ve ellerim ve dizlerim üzerinde sürünüyordum. Bir hafta boyunca kendime gelemedim. Çıkarılacak ders: her ne kullanıyorsanız araştırın ve bu şeye asla dokunmayın. Bu zehirdir.
2. 5f-AKB-48
Sentetik kannabinoid içmeye başladığım ilk günlerde yeni çıkan Magic Dragon markasını test ettim. Önemli değil: bu bir noid, o halde ne yanlış gidebilir ki? Cevap her şeydi. Bu, orijinal spice sentetikten (JWH 0018) kilometrelerce uzaktaydı ve esrarın kendisinden daha da uzaktaydı... bu, sınırsız korku ve paranoya başlar başlamaz fark ettiğim bir şeydi. Yatağa uzandım ve cenin pozisyonunda yattım, bu sefer gerçekten yaptığımı düşündüm ve yakında bitmesini umdum. Sonsuza dek sürecek gibi görünüyordu ama sonunda gerçekten de sona erdi.
3. Salvia Divinorum [Salvinorin A Özü]
Bu şüphesiz birçok insanın listesinde yer alıyor, ancak benim için bunun sadece başka bir sentetik kannabinoid olduğunu düşündüğüm gerçeğiyle birleşti. Nargileden derin bir nefes çektim; ve neredeyse anında gerçeklik kayboldu. Sanki ruhum uçuruma çekiliyormuş gibi hissediyordum ve neler olup bittiğine dair hiçbir fikrim yoktu. Tek istediğim bu cehennemden kaçmak ve tekrar normal benliğime dönmekti; bir yandan da kötü niyetli bir varlık gibi görünen şeyle hayatım için umutsuzca pazarlık yapıyordum. Kalıcı beyin hasarı alabileceğimden ve asla iyileşemeyeceğimden korkuyordum. Utanç verici bir şekilde, daha sonra bunun şoktan kaynaklandığına inanacak kadar aptaldım ve egzersizi daha sonraki bir tarihte tekrarladım. Daha iyiye gitmedi.
4. 5-MeO-DALT
Oldukça iyi huylu hafif bir psikedelik, gerekli özen ve dikkati göstermediğiniz sürece genellikle travma yaratmaz. 10 mg'lık dozumu tartıda tarttım ve ekranda 0,10 g çıktı. Tamamdır, suyla yudumladım. Bir dakika... 0.10g mı? AMAN TANRIM: 100mg! Çok geç, çünkü ne kadar denesem de kusamadım. Dehşete kapıldım, ne olursa olsun devam etmem gerektiğini biliyordum. Aslında iyiydi, ancak ilk korku ve panik çabuk unutacağım bir şey değildi. Anlaşılmaz hatamın bu özel ilaçla yapılmış olmasından dolayı şanslıydım (çok).
5. Pregabalin
Bunun için de bir mazeretim yok. Her nasılsa kendimi 300 mg'ın iyi olacağına ve bir saat sonra tekrar bir dozla devam edebileceğime ikna ettim. İzole edilmiş forum yazılarına inanacak kadar saf olduğunuzda ve reçeteli ilaçların güvenli olduğuna dair varsayımlarda bulunduğunuzda böyle olur. Kesinlikle korkunç olan ve saatlerce süren deniz tutması tipi bir sarhoşluk verdi. Titriyordum, yazı yazamıyordum, hatta düzgün yürüyemiyordum ve kendimi çok hasta hissediyordum. Ancak daha sonra insanların bu ilacı kullandıkları için hızla artan sayılarda öldüğünü öğrendim.
6. Alkol
Hayatımda, ertesi gün, hatta günler boyunca korkunç bir hastalık/kusma/akşamdan kalma ile sonuçlanan, gülünç derecede sarhoş olma onursuzluğuna maruz kaldığım çok fazla olay oldu. Zarar ve bağımlılık açısından bakıldığında bu korkunç bir uyuşturucu, ancak çoğu insan gibi ben de aşırı kullanımını tamamen normal olarak görmeye şartlanmıştım. Neyse ki diğer psikoaktif seçenekleri keşfettikçe alkolün ne olduğunu da görmeye başladım ve artık nadiren kullanıyorum.
--
Zorlayıcı deneyimler açısından, diğerlerinin çoğu, çiğneyebileceğimden daha fazlasını ısırmak, önemli ölçüde yüksek dozlarla (örneğin eroin, MDMA) etrafında dönme eğilimindeydi. Bunların da kendi dramları olsa da, yukarıdakilerin çoğu hafızama daha canlı bir şekilde kazındı çünkü sadece korkunç olmakla kalmadılar, aynı zamanda şokla birlikte geldiler: bunların geldiğini hiç görmedim.
İyi tarafı ise kitabın yazılması için motivasyon sağlamış olmaları: Başka kimsenin aynı şeyleri yaşamasını istemezdim; ve bazıları için son derece şanslıydım (diğerleri olmayabilir). Sonuç olarak, yukarıda da belirtildiği gibi, ben onlardan bir şeyler öğrendim.
Lütfen siz de aynısını yapın ve güvende kalın. Kitabın PDF versiyonunun ücretsiz bir kopyasını aşağıdaki sayfada listelenen bulut ağı bağlantılarından herhangi birinden indirebilirsiniz: [BB'de burada: https://bbgate.com/resources/the-drug-users-bible.3477/]
Unutmayın ki cehalet öldürür, eğitim ise hayat kurtarır: uyuşturucuya HAYIR deyin.
Kısa bir süre önce Substack'te kendi en kötü uyuşturucu deneyimlerimle ilgili olarak yayınladığım bir makaleyi aşağıda yeniden yayınlıyorum. Zarar azaltma sürecinin elzem olduğu yönündeki genel mesaja hizmet etmek amacıyla biraz neşeli olması amaçlanmıştı, ancak altta yatan, iştahımı sürekli olarak kısıtlamakta başarısız olduğum konusundan kaçmak zor.
Neredeyse her uyuşturucunun yeterince küçük bir dozla nispeten güvenli olduğuna dair bir argüman var, ancak aynı şekilde bazı uyuşturucular talihsizliğe diğerlerinden çok daha yatkın. Küçük hindistan cevizi ve Salvinorin A belki de iyi örneklerdir: uçuruma düşmeden eşiği aşmak son derece zor olma eğilimindedir. Saflıktaki farklılıklar da elbette başka bir örnek teşkil etmektedir.
Tüm bunları göz önünde bulundurarak makalenin burada ilgi çekici olabileceğini düşündüm. Kendimi savunmak adına, şu anda o zaman olduğumdan çok daha kararlı ve mantıklı olduğumu vurgulamak isterim.
182 Uyuşturucu Kullandım: Ama En Kötüsü Hangisiydi?
Uyuşturucu Kullanıcıları İncili'nin yazarı olarak, bazı insanlar bu 182 ilacı alırken her zaman güvenlik ve iyi uygulama timsali olduğumu varsayıyor. Ancak, hiçbir şey gerçeklerden daha farklı olamaz.Birkaç ay önce sosyal medyada favori uyuşturucularımın bir listesini paylaştım. Daha sonra, aslında birkaç kez, EN AZ sevdiğim ilaçların hangileri olduğu soruldu: temel olarak hangi ilaçların en kötü deneyimlere neden olduğu. İşte buradayız.
Yolculuğumun başlangıcında, zarar azaltma bilgim bu makalenin ortalama okuyucusundan daha fazla değildi. Bu muazzam bir öğrenme eğrisi olacaktı ve bu nedenle kitap nasıl yapılmaması gerektiğine dair örneklerle doludur. Aslında, deneyim raporlarını dahil etmemin nedenlerinden biri de çok yaygın olan insan hatalarını göstermekti.
Aşağıdaki özetlerin her biri birer örnek teşkil etmektedir. Bunlar, tam anlamıyla berbat ettiğim ve mutlu olmaktan uzak sonuçlar doğuran hatalardan sadece yarım düzinesi.
Bağlam açısından, bunları 12-15 yıllık bir süre boyunca kendi kendime uyguladığımı belirtmeliyim. Çoğunun etkilerini, onları gerçekten deneyimlediğim sırada belgeleyebildim ve detaylandırabildim: ya yazılı notlarla ya da telefonuma kaydederek. Elbette bu her zaman mümkün olmadı, çünkü bazen çok kendimde değildim, travmatize olmuştum ya da başka bir şekilde meşguldüm.
Son olarak, aşağıda anlatacaklarımla ilgili geriye dönük bazı gözlemler de yapmalıyım. İlk fiyasko kesinlikle uyuşturucunun doğasından kaynaklanıyordu. İkincisi (sentetikler) de kısmen doğasından kaynaklanıyordu. Diğerleri ve kitapta ele alınan diğerleri ise büyük ölçüde kendi beceriksizliğim ve kayıtsızlığımdan kaynaklanıyordu.
Devam edelim...
--
1. Küçük Hindistan Cevizi
Bu olay yıllar önce meydana geldi: 21 yaşındaydım, gençtim ve (uyuşturucu konusunda) acemiydim. Küçük hindistan cevizinin kafayı buldurduğunu okumuştum, ben de öylece dalmıştım. Hayatta olduğum için kendimi şanslı sayıyorum. Deliryum bir yolculuk değil; bir kabus. Sonsuz bir cehennem gibi görünen bir süre boyunca hastaydım, başım dönüyordu, midem bulanıyordu, başım zonkluyordu, halüsinasyon görüyordum ve ellerim ve dizlerim üzerinde sürünüyordum. Bir hafta boyunca kendime gelemedim. Çıkarılacak ders: her ne kullanıyorsanız araştırın ve bu şeye asla dokunmayın. Bu zehirdir.
2. 5f-AKB-48
Sentetik kannabinoid içmeye başladığım ilk günlerde yeni çıkan Magic Dragon markasını test ettim. Önemli değil: bu bir noid, o halde ne yanlış gidebilir ki? Cevap her şeydi. Bu, orijinal spice sentetikten (JWH 0018) kilometrelerce uzaktaydı ve esrarın kendisinden daha da uzaktaydı... bu, sınırsız korku ve paranoya başlar başlamaz fark ettiğim bir şeydi. Yatağa uzandım ve cenin pozisyonunda yattım, bu sefer gerçekten yaptığımı düşündüm ve yakında bitmesini umdum. Sonsuza dek sürecek gibi görünüyordu ama sonunda gerçekten de sona erdi.
3. Salvia Divinorum [Salvinorin A Özü]
Bu şüphesiz birçok insanın listesinde yer alıyor, ancak benim için bunun sadece başka bir sentetik kannabinoid olduğunu düşündüğüm gerçeğiyle birleşti. Nargileden derin bir nefes çektim; ve neredeyse anında gerçeklik kayboldu. Sanki ruhum uçuruma çekiliyormuş gibi hissediyordum ve neler olup bittiğine dair hiçbir fikrim yoktu. Tek istediğim bu cehennemden kaçmak ve tekrar normal benliğime dönmekti; bir yandan da kötü niyetli bir varlık gibi görünen şeyle hayatım için umutsuzca pazarlık yapıyordum. Kalıcı beyin hasarı alabileceğimden ve asla iyileşemeyeceğimden korkuyordum. Utanç verici bir şekilde, daha sonra bunun şoktan kaynaklandığına inanacak kadar aptaldım ve egzersizi daha sonraki bir tarihte tekrarladım. Daha iyiye gitmedi.
4. 5-MeO-DALT
Oldukça iyi huylu hafif bir psikedelik, gerekli özen ve dikkati göstermediğiniz sürece genellikle travma yaratmaz. 10 mg'lık dozumu tartıda tarttım ve ekranda 0,10 g çıktı. Tamamdır, suyla yudumladım. Bir dakika... 0.10g mı? AMAN TANRIM: 100mg! Çok geç, çünkü ne kadar denesem de kusamadım. Dehşete kapıldım, ne olursa olsun devam etmem gerektiğini biliyordum. Aslında iyiydi, ancak ilk korku ve panik çabuk unutacağım bir şey değildi. Anlaşılmaz hatamın bu özel ilaçla yapılmış olmasından dolayı şanslıydım (çok).
5. Pregabalin
Bunun için de bir mazeretim yok. Her nasılsa kendimi 300 mg'ın iyi olacağına ve bir saat sonra tekrar bir dozla devam edebileceğime ikna ettim. İzole edilmiş forum yazılarına inanacak kadar saf olduğunuzda ve reçeteli ilaçların güvenli olduğuna dair varsayımlarda bulunduğunuzda böyle olur. Kesinlikle korkunç olan ve saatlerce süren deniz tutması tipi bir sarhoşluk verdi. Titriyordum, yazı yazamıyordum, hatta düzgün yürüyemiyordum ve kendimi çok hasta hissediyordum. Ancak daha sonra insanların bu ilacı kullandıkları için hızla artan sayılarda öldüğünü öğrendim.
6. Alkol
Hayatımda, ertesi gün, hatta günler boyunca korkunç bir hastalık/kusma/akşamdan kalma ile sonuçlanan, gülünç derecede sarhoş olma onursuzluğuna maruz kaldığım çok fazla olay oldu. Zarar ve bağımlılık açısından bakıldığında bu korkunç bir uyuşturucu, ancak çoğu insan gibi ben de aşırı kullanımını tamamen normal olarak görmeye şartlanmıştım. Neyse ki diğer psikoaktif seçenekleri keşfettikçe alkolün ne olduğunu da görmeye başladım ve artık nadiren kullanıyorum.
--
Zorlayıcı deneyimler açısından, diğerlerinin çoğu, çiğneyebileceğimden daha fazlasını ısırmak, önemli ölçüde yüksek dozlarla (örneğin eroin, MDMA) etrafında dönme eğilimindeydi. Bunların da kendi dramları olsa da, yukarıdakilerin çoğu hafızama daha canlı bir şekilde kazındı çünkü sadece korkunç olmakla kalmadılar, aynı zamanda şokla birlikte geldiler: bunların geldiğini hiç görmedim.
İyi tarafı ise kitabın yazılması için motivasyon sağlamış olmaları: Başka kimsenin aynı şeyleri yaşamasını istemezdim; ve bazıları için son derece şanslıydım (diğerleri olmayabilir). Sonuç olarak, yukarıda da belirtildiği gibi, ben onlardan bir şeyler öğrendim.
Lütfen siz de aynısını yapın ve güvende kalın. Kitabın PDF versiyonunun ücretsiz bir kopyasını aşağıdaki sayfada listelenen bulut ağı bağlantılarından herhangi birinden indirebilirsiniz: [BB'de burada: https://bbgate.com/resources/the-drug-users-bible.3477/]
Unutmayın ki cehalet öldürür, eğitim ise hayat kurtarır: uyuşturucuya HAYIR deyin.
