Psychodeliki mają długą historię stosowania jako święte i ceremonialne leki roślinne odtysięcy lat. Podczas rewolucji kulturalnej lat 60. w Stanach Zjednoczonych stały się popularne wśród zwolenników poszerzania świadomości, którzy używali ich do osiągania niezwykłych stanów świadomości. Jednak w latach 70. administracja Nixona uznała psychodeliki za nielegalne, co wywołało reakcję sprzeciwu.
Obecnie psychodeliki ponownie przyciągają uwagę badaczy, którzy znajdują nowe dowody na ich potencjał w leczeniu chorób psychicznych. Dzięki tym badaniom psychodeliki powoli wychodzą z ukrycia i stają się przedmiotem poważnego zainteresowania jako skuteczne metody leczenia, które mogą przezwyciężyćwzrost liczby chorób psychicznych.
Finansowanie badań i wysiłków na rzecz legalizacji psychodelików rośnie w całych Stanach Zjednoczonych. Tylko w styczniu tego roku siedem stanów wdrożyło nowe przepisy dotyczące psychodelików, od dekryminalizacji po kontrolowane użycie przez dorosłych i jako część leczenia psychiatrycznego.
Za oceanem, w Australii miało miejsce historyczne wydarzenie, kraj ten jako pierwszy zalegalizował psylocybinę (grzyby psychodeliczne) i MDMA jako leki przepisywane przez psychiatrów. Stany Zjednoczonemogą pójść w ich ślady: FDA rozważa obecnie zatwierdzenie MDMA do terapii w najbliższej przyszłości.
Ta znacząca zmiana w polityce narkotykowej następuje w obliczu kryzysu zdrowia psychicznego w USA, gdzie tradycyjne metody leczenia stały się nieskuteczne .Według największego raportu Światowej Organizacji Zdrowia, obecne metody interwencji zostały nazwane "niewystarczającymi i nieodpowiednimi". Zwrócenie się ku grzybom psychoaktywnym w celu leczenia uporczywych chorób psychicznych stanowi znaczący zwrot, wskazujący na wyczerpanie obecnych podejść i zainteresowanie naprawdę nowymi metodami leczenia.
Standardowa psychiatria koncentruje się na badaniu zaburzeń psychicznych, które mają kliniczny wpływ na obszary niezbędne do codziennego funkcjonowania, takie jak regulacja emocji, zachowanie i myślenie. Jednak właściwe stosowanie psychodelików może przynieść więcej korzyści niż tylko leczenie zaburzeń. Konstytucja Światowej Organizacji Zdrowia definiuje zdrowie jako "stan pełnego fizycznego, psychicznego i społecznego dobrostanu, a nie tylko brak choroby lub ułomności". Psychodeliki mogą pomóc skupić uwagę na zmianie podstawowego poziomu zwykłego, niezmienionego doświadczenia, aby wzbogacić to, co zwykliśmy nazywać "normalnym".
Pełne wykorzystanie tych substancji może jednak wymagać zupełnie innego podejścia do badań i standardów regulacyjnych niż obecnie stosowane tradycyjne wysiłki mające na celu przekształcenie psychodelików w leki nowej generacji. Aby zmaksymalizować potencjał, jaki psychodeliki mogą zaoferować szerszemu projektowi ludzkiego dobrobytu, sama medykalizacja jest niewystarczająca. Organy regulacyjne powinny rozważyć zezwolenie na dostęp do tych leków poza gabinetami lekarskimi.
Wśród badaczy i decydentów nie ma jednak zgody co do dostępu - kto, gdzie i w jaki sposób uzyskuje dostęp - w sposób, który maksymalizuje korzyści płynące z psychodelików, jednocześnie równoważąc potencjalne ryzyko.
Biorąc pod uwagę zakres kryzysu zdrowia psychicznego, decydenci powinni przyjąć nowe metody leczenia, aby pomóc osobom cierpiącym na choroby psychiczne. Ale w tym uścisku nie możemy stracić z oczu tego, co psychodeliki mają do zaoferowania poza psychiatrią. Stosowane holistycznie, leki te mogą pomóc poszerzyć nasze zrozumienie tego, czym mogą być zdrowsze, bogatsze i bardziej kwitnące stany świadomości. Stłumione marzenie hipisów i byłych profesorów psychologii z Harvardu, którzy wzywali Amerykanów do poszerzania swoich horyzontów za pomocą psychodelików, może zostać ożywione w bardziej inteligentny, zróżnicowany i świadomy sposób - pod warunkiem, że nie będziemy ich zamykać w pudełkach.
Dlaczego psychodeliczny renesans opiera się na chorobie psychicznej?
W 1943 roku szwajcarski chemik Albert Hofmann odkrył działanie LSD, które należy do rodziny "klasycznych" psych odelików. Należą do nich również psylocybina (magiczne grzyby), meskalina (z pejotlu) i DMT. Substancjete nie uzależniają i oddziałują z receptorami serotoniny w mózgu. To odróżnia je od "nieklasycznych" psychodelików, takich jak ketamina i MDMA, które działają inaczej i mają większe ryzyko skutków ubocznych i nadużyć. Na przykład MDMA w połączeniu z odwodnieniem w ciepłym otoczeniu może prowadzić do śmierci z powodu udaru cieplnego, podczas gdy ketamina może zaostrzyć choroby serca.
https://www.nytimes.com/2021/11/04/...AIN_CONTENT&block=storyline_flex_guide_recirc
Podobnie jak samo doświadczenie psychodeliczne, historia amerykańskich podróży w połowie wieku po pojawieniu się LSD nie ma jednoznacznej narracji. Była to zróżnicowana i zagmatwana epoka. LSD zostało spopularyzowane jako psychoterapia przez hollywoodzką elitę, CIA używało go do eksperymentów kontroli umysłu, a Jimi Hendrix wprowadził do kultury czarną psychodelię. Jednak większość tych eksperymentów zakończyła się w 1971 roku, kiedy ustawa o substancjach kontrolowanych, podpisana przez prezydenta Richarda Nixona, zakazała psychodelików (między innymi narkotyków) i wstrzymała badania nad psychodelikami.
Dlaczego psychodeliczny renesans opiera się na chorobie psychicznej?
W 1943 roku szwajcarski chemik Albert Hofmann odkrył działanie LSD, które należy do rodziny "klasycznych" psych odelików. Należą do nich również psylocybina (magiczne grzyby), meskalina (z pejotlu) i DMT. Substancjete nie uzależniają i oddziałują z receptorami serotoniny w mózgu. To odróżnia je od "nieklasycznych" psychodelików, takich jak ketamina i MDMA, które działają inaczej i mają większe ryzyko skutków ubocznych i nadużyć. Na przykład MDMA w połączeniu z odwodnieniem w ciepłym otoczeniu może prowadzić do śmierci z powodu udaru cieplnego, podczas gdy ketamina może zaostrzyć choroby serca.
https://www.nytimes.com/2021/11/04/...AIN_CONTENT&block=storyline_flex_guide_recirc
Podobnie jak samo doświadczenie psychodeliczne, historia amerykańskich podróży w połowie wieku po pojawieniu się LSD nie ma jednoznacznej narracji. Była to zróżnicowana i zagmatwana epoka. LSD zostało spopularyzowane jako psychoterapia przez hollywoodzką elitę, CIA używało go do eksperymentów kontroli umysłu, a Jimi Hendrix wprowadził do kultury czarną psychodelię. Jednak większość tych eksperymentów zakończyła się w 1971 roku, kiedy ustawa o substancjach kontrolowanych, podpisana przez prezydenta Richarda Nixona, zakazała psychodelików (między innymi narkotyków) i wstrzymała badania nad psychodelikami.
Chociaż ustawodawstwo zmusiło badaczy zainteresowanych psychodelikami do zejścia do podziemia, nie pozostali tam długo. W latach dziewięćdziesiątych nowe pokolenie badaczy zaczęło powracać do badań z lat pięćdziesiątych, podczas gdy poglądy FDA i DEA na psychodeliki stały się łagodniejsze. Agencje regulacyjne nie postrzegały ich już jako egzotycznych substancji o nieznanych długoterminowych skutkach, ale coraz częściej klasyfikowały je jako potencjalnie niebezpieczne narkotyki. Do 1991 roku seria wyzwań prawnych i wytrwałość badaczy, którzy uznali psychodeliki za warte zbadania, doprowadziły do uzyskania pierwszej od lat 70. zgody na badania psychodeliczne na ludziach.
Jednak przeszkody regulacyjne na drodze do zatwierdzenia pozostały znaczące, a młodzi naukowcy nadal ryzykowali swoją reputację, angażując się w badania nad psychodelikami. Jednak znaczący artykuł opublikowany w Journal of Psychopharmacology w 2006 roku na temat grzybów i doświadczeń mistycznych, w którym uczestnicy opisywali mistyczne doświadczenia o dużym znaczeniu osobistym trwające przez miesiące po próbie, zasygnalizował renesans badań naukowych, które były profesjonalnie akceptowalne, akceptowane instytucjonalnie i już w toku.
Tym razem jednak nie skupiono się na poszerzaniu umysłu w stylu Timothy'ego Leary'ego, ale na łagodzeniu chorób psychicznych. Zmiana ta była częściowo strategiczną odpowiedzią na panikę moralną lat sześćdziesiątych i procesy sądowe przeciwko psychodelikom w latach siedemdziesiątych. Dzięki badaniom medycznym naukowcy zdecydowali się ponownie wprowadzić psychodeliki poprzez najbardziej odpowiednie i kontrolowane kanały, aby zminimalizować ryzyko nowej negatywnej reakcji.
Stanowisko psychiatrii odpowiadało również pilnej potrzebie. Do końca lat 2019-2020 około jedna piąta wszystkich dorosłych - ponad 50 milionów Amerykanów, w porównaniu z39,8 miliona w 2008 roku - zgłosiła chorobę psychiczną. Rosnąca liczba badań wykorzystujących psychodeliki ujawnia znaczące nadzieje w leczeniu najczęstszych schorzeń, takich jak depresja, lęk i uzależnienie. Obiecująca lista może nadal się rozszerzać wraz z rozwojem badań w nowych obszarach, takich jak zaburzenia odżywiania.
Żadna pojedyncza grupa substancji chemicznych nie jest w stanie rozwiązać złożonych problemów związanych ze zdrowiem psychicznym, które wykraczają poza indywidualny umysł i obejmują wymiar społeczny i polityczny. Jeśli jednak ostatnie badania okażą się trafne, psychodeliki mogą zapewnić potrzebną ulgę, inspirując jednocześnie nowe podejścia do psychiatrii. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę brak innowacji w leczeniu zaburzeń psychicznych, ponieważleki przeciwdepresyjne SSRI, takie jak Prozac, zostały zatwierdzone już w latach 80-tych.
Istniejąjednak pewne wady przekształcania psychodelików w leki farmaceutyczne, a wynika to częściowo z izolacji samych cząsteczek psychoaktywnych od szerszych praktyk kulturowych, które tradycyjnie były nierozerwalnie związane z tym doświadczeniem.
Żadna pojedyncza grupa substancji chemicznych nie jest w stanie rozwiązać złożonych problemów związanych ze zdrowiem psychicznym, które wykraczają poza indywidualny umysł i obejmują wymiar społeczny i polityczny. Jeśli jednak ostatnie badania okażą się trafne, psychodeliki mogą zapewnić potrzebną ulgę, inspirując jednocześnie nowe podejścia do psychiatrii. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę brak innowacji w leczeniu zaburzeń psychicznych, ponieważleki przeciwdepresyjne SSRI, takie jak Prozac, zostały zatwierdzone już w latach 80-tych.
Istniejąjednak pewne wady przekształcania psychodelików w leki farmaceutyczne, a wynika to częściowo z izolacji samych cząsteczek psychoaktywnych od szerszych praktyk kulturowych, które tradycyjnie były nierozerwalnie związane z tym doświadczeniem.
"Opinia publiczna głównego nurtu dowiaduje się o psychodelikach przede wszystkim przez pryzmat celów medycznych lub terapeutycznych " - powiedział Ariel Clark, prawnik, przedstawiciel kalifornijskiejorganizacjirdzennych Amerykanów Odawa Anishinaabei członek zarządu Psychedelics Lawyers Association. "Jednak stosowanie świętych narkotyków w rdzennej kulturze jest znacznie bardziej rozpowszechnione niż ich zastosowanie medyczne".
Jak ujęła toteolog z Harvardu Rachel Peterson: "Ważna mądrość zostaje utracona, gdy metody transcendencji wykraczają poza ich duchowy i religijny kontekst i są przedstawiane jako terapie psychologiczne". Obecnie nowe pokolenie badaczy stara się odzyskać szersze duchowe zrozumienie kwestii terapeutycznych i neurobiologicznych.
Jak psychodeliki mogą wzbogacić twój umysł?
Do niedawna finansowanie badań nad psychodelikami na ochotnikach bez zdiagnozowanych chorób psychicznych, określanych jako "zdrowi normalni ludzie", było niewystarczające. Roland Griffiths, dyrektor Johns Hopkins Center for Psychedelic and Consciousness Studies, zajął się tym problemem , ustanawiającGriffiths Fund. Fundusz ten ma na celu wspieranie badań i profesur na Uniwersytecie Hopkinsa w celu zbadania wpływu psychodelików na dobre samopoczucie i świecką duchowość zdrowych ochotników. Griffiths uważa, że jest to najważniejszy obszar dla przyszłych badań w tej dziedzinie.
Pierwszym beneficjentem Fundacji był David Yaden, adiunkt na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa pracujący w Centrum Badań Psychodelicznych i Świadomości. Jego praca koncentruje się na doświadczeniach samodoskonalenia lub odmiennych stanów świadomości osiąganych za pomocą różnych metod. W przeciwieństwie do większości badań, które traktują duchowość jako refleksję ,Yaden zamierza bezpośredniozbadać tę kwestię, uznając ją za kluczową.
Jak ujęła toteolog z Harvardu Rachel Peterson: "Ważna mądrość zostaje utracona, gdy metody transcendencji wykraczają poza ich duchowy i religijny kontekst i są przedstawiane jako terapie psychologiczne". Obecnie nowe pokolenie badaczy stara się odzyskać szersze duchowe zrozumienie kwestii terapeutycznych i neurobiologicznych.
Jak psychodeliki mogą wzbogacić twój umysł?
Do niedawna finansowanie badań nad psychodelikami na ochotnikach bez zdiagnozowanych chorób psychicznych, określanych jako "zdrowi normalni ludzie", było niewystarczające. Roland Griffiths, dyrektor Johns Hopkins Center for Psychedelic and Consciousness Studies, zajął się tym problemem , ustanawiającGriffiths Fund. Fundusz ten ma na celu wspieranie badań i profesur na Uniwersytecie Hopkinsa w celu zbadania wpływu psychodelików na dobre samopoczucie i świecką duchowość zdrowych ochotników. Griffiths uważa, że jest to najważniejszy obszar dla przyszłych badań w tej dziedzinie.
Pierwszym beneficjentem Fundacji był David Yaden, adiunkt na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa pracujący w Centrum Badań Psychodelicznych i Świadomości. Jego praca koncentruje się na doświadczeniach samodoskonalenia lub odmiennych stanów świadomości osiąganych za pomocą różnych metod. W przeciwieństwie do większości badań, które traktują duchowość jako refleksję ,Yaden zamierza bezpośredniozbadać tę kwestię, uznając ją za kluczową.
"Uważam, że ważne jest, aby skupić się na badaniach nad dobrym samopoczuciem, nie zastępując ich podejściem terapeutycznym " - powiedział mi Yaden. Opisuje to podejście jako sposób na sprawdzenie, czy psychedeliki mogą poprawić samopoczucie, nawet u osób bez chorób psychicznych, i nazywa to "pozytywnym programem" badań nad psychedelikami.
I choć Griffiths Foundation była pierwszym projektem, który celowo badał ten temat wśród zdrowych ochotników, istnieje już niewielka baza badań akademickich na ten temat. Badania te w dużej mierze dzielą się na dwie grupy: badające wpływ psychodelików na mózg i ich subiektywny wpływ na myślenie. Ta niepewna interakcja między mózgiem a umysłem jest jedną z wielu tajemnic, które psychodeliki mogą pomóc rozwikłać.
Możemy zbierać obiektywne dane na temat tego, jak LSD wpływa na wzór aktywności elektrycznej w mózgu za pomocą technik neuroobrazowania, takich jakEEG i fMRI. Możemy jednak polegać jedynie na wspomnieniach ludzi, aby zrozumieć wrażenie psychodelicznej fuzji z otaczającym ich światem. Kluczem do badań nad psychodelikami jest to, co można zmierzyć bezpośrednio, ale Yaden podkreślił, że subiektywne doświadczenie jest integralną częścią analizy długoterminowej poprawy samopoczucia, którą zgłaszają niektórzy użytkownicy psychodelików.
Istnieją trzy grupy obserwowanych efektów psychodelików w mózgu . Zwiększają neuroplastyczność , którapomaga modyfikować istniejące połączenia neuronowe. Promują również neurogenezę, czyli tworzenie nowych komórek mózgowych. Wreszcie, zwiększają "entropię" mózgu, co oznacza zwiększenie różnorodności, losowości i nieprzewidywalności aktywności mózgu w różnych obszarach.
I choć Griffiths Foundation była pierwszym projektem, który celowo badał ten temat wśród zdrowych ochotników, istnieje już niewielka baza badań akademickich na ten temat. Badania te w dużej mierze dzielą się na dwie grupy: badające wpływ psychodelików na mózg i ich subiektywny wpływ na myślenie. Ta niepewna interakcja między mózgiem a umysłem jest jedną z wielu tajemnic, które psychodeliki mogą pomóc rozwikłać.
Możemy zbierać obiektywne dane na temat tego, jak LSD wpływa na wzór aktywności elektrycznej w mózgu za pomocą technik neuroobrazowania, takich jakEEG i fMRI. Możemy jednak polegać jedynie na wspomnieniach ludzi, aby zrozumieć wrażenie psychodelicznej fuzji z otaczającym ich światem. Kluczem do badań nad psychodelikami jest to, co można zmierzyć bezpośrednio, ale Yaden podkreślił, że subiektywne doświadczenie jest integralną częścią analizy długoterminowej poprawy samopoczucia, którą zgłaszają niektórzy użytkownicy psychodelików.
Istnieją trzy grupy obserwowanych efektów psychodelików w mózgu . Zwiększają neuroplastyczność , którapomaga modyfikować istniejące połączenia neuronowe. Promują również neurogenezę, czyli tworzenie nowych komórek mózgowych. Wreszcie, zwiększają "entropię" mózgu, co oznacza zwiększenie różnorodności, losowości i nieprzewidywalności aktywności mózgu w różnych obszarach.
Neuroplastyczność odgrywa ważną rolę w leczeniu chorób psychicznych, ponieważ pomaga zrestrukturyzować wzorce myślenia. Jest szczególnie skuteczna w połączeniu z psychoterapią, pomagając zmienić złe nawyki, od samokrytyki po uzależnienia, na bardziej pomocne.
Zwiększenie entropii mózgu nie tylko daje możliwość skorzystania z większej neuroplastyczności, która spada wraz z wiekiem, ale także otwiera nowe perspektywy w leczeniu chorób. Neurobiolog Robin Carhart-Harris opublikował w 2014 roku artykuł na temat "entropijnego mózgu". Zauważył, że doświadczenie stanów świadomości zależy od poziomu entropii w aktywności mózgu. Entropia jest niska w stanach o ograniczonej świadomości, takich jak znieczulenie ogólne. W stanach odmiennych, takich jak podróżepsychodeliczne lub głęboka medytacja, entropia jest wyższa. W normalnym stanie czuwania pozostaje na średnim poziomie.
Według Carharta-Harrisa mózg rozwinął zdolność do znajdowania optymalnej równowagi między poziomami entropii. Uważa on, że sieć trybu domyślnego (DMN), która jest odpowiedzialna za tłumienie entropii w mózgu, promuje zrozumienie środowiska i przetrwanie. Jednak, jak twierdzi, może ona mieć również ograniczający wpływ na świadomość.
Psychodeliki zmniejszają aktywność DMN, zmniejszając jego kontrolę nad poziomami entropii. Może to prowadzić do zwiększonego poziomu entropii, co dla naszych przodków zamieszkujących sawannę mogło nie być korzystne. Jednak dla współczesnych ludzi, dla których przetrwanie nie jest poważnie zagrożone, stany te mogą oferować nowe perspektywy.
Oprócz zwykłego wejścia w głębsze stany świadomości, stany wysokiej entropii mogą pomóc nam spojrzeć na zwykłe stany z innej perspektywy. Czasami trudno nam sobie wyobrazić, jak inaczej mogą wyglądać rzeczy, które wydają nam się tak znajome, dopóki sami nie doświadczymy innej rzeczywistości.
Zwiększenie entropii mózgu nie tylko daje możliwość skorzystania z większej neuroplastyczności, która spada wraz z wiekiem, ale także otwiera nowe perspektywy w leczeniu chorób. Neurobiolog Robin Carhart-Harris opublikował w 2014 roku artykuł na temat "entropijnego mózgu". Zauważył, że doświadczenie stanów świadomości zależy od poziomu entropii w aktywności mózgu. Entropia jest niska w stanach o ograniczonej świadomości, takich jak znieczulenie ogólne. W stanach odmiennych, takich jak podróżepsychodeliczne lub głęboka medytacja, entropia jest wyższa. W normalnym stanie czuwania pozostaje na średnim poziomie.
Według Carharta-Harrisa mózg rozwinął zdolność do znajdowania optymalnej równowagi między poziomami entropii. Uważa on, że sieć trybu domyślnego (DMN), która jest odpowiedzialna za tłumienie entropii w mózgu, promuje zrozumienie środowiska i przetrwanie. Jednak, jak twierdzi, może ona mieć również ograniczający wpływ na świadomość.
Psychodeliki zmniejszają aktywność DMN, zmniejszając jego kontrolę nad poziomami entropii. Może to prowadzić do zwiększonego poziomu entropii, co dla naszych przodków zamieszkujących sawannę mogło nie być korzystne. Jednak dla współczesnych ludzi, dla których przetrwanie nie jest poważnie zagrożone, stany te mogą oferować nowe perspektywy.
Oprócz zwykłego wejścia w głębsze stany świadomości, stany wysokiej entropii mogą pomóc nam spojrzeć na zwykłe stany z innej perspektywy. Czasami trudno nam sobie wyobrazić, jak inaczej mogą wyglądać rzeczy, które wydają nam się tak znajome, dopóki sami nie doświadczymy innej rzeczywistości.
Po podkreśleniu znaczenia entropii, neuroplastyczności i innych aspektów, które można badać za pomocą obrazowania mózgu, Yaden podkreśla, że to tylko część całego obrazu. Opisuje je jako "niskopoziomowe procesy neurobiologiczne" i zauważa, że procesy wyższego poziomu, takie jak subiektywna treść własnych doświadczeń, odgrywają kluczową rolę w zrozumieniu korzyści płynących z psychodelików.
Procesy te stają się częścią bardziej mglistej sfery wpływu na umysł, gdy metody naukowe nie mogą w pełni zmierzyć tego, co się dzieje. Musimy polegać na niedoskonałym języku, aby opisać te aspekty: mistyczne doświadczenia, uczucie śmierci lub rozpuszczenia ego, brak własności, oceaniczny bezmiar. Mogą one być zarówno błogie, jak i przerażające, a jakość i intensywność tych doświadczeń determinuje ich długoterminowe konsekwencje.
Na przykład badanie wykazało, że ocena ogromu oceanu podczas doświadczenia psychodelicznego była lepszym wskaźnikiem długoterminowych wyników klinicznych niż halucynacje (np. wizje wzorów geometrycznych) . Oznacza to,że w przypadku psychodelików związek między dawką a wynikiem nie jest tak prosty, jak w przypadku wielu innych narkotyków. Czasami samo doświadczenie danej osoby i kontekst, w którym się ono pojawia, są ważniejsze niż ilość przyjmowanych psychodelików.
Chociaż większość klinicznych doświadczeń psychodelicznych jest oceniana pozytywnie, może to wynikać z faktu, że badacze mają ścisłą kontrolę nad ryzykiem. Zarządzanie tym ryzykiem może być jednak ograniczające, podobnie jak zarządzanie entropią w sieci. Klinicznie kontrolowane środowiska i konteksty psychiatryczne tworzą pewne warunki, sprzyjając pewnym doświadczeniom i tłumiąc inne. Wielu zwolenników środków psychodelicznych twierdzi, że większa swoboda w wyborze miejsca i firmy przyjmującej psychodeliki może zwiększyć ich korzyści, zwłaszcza dla zdrowych osób.
Ustawodawstwo dotyczące psychodelików wprowadzane w różnych stanach USA określa dostęp do tych środków w kraju i może być wzorem dla strategii globalnych. Schwarz-Plaschg zauważa, że Stany Zjednoczone są poligonem doświadczalnym, z którego można wyciągnąć wnioski dotyczące budowania bezpiecznego środowiska dla dalszego stosowania psychedelików.
Procesy te stają się częścią bardziej mglistej sfery wpływu na umysł, gdy metody naukowe nie mogą w pełni zmierzyć tego, co się dzieje. Musimy polegać na niedoskonałym języku, aby opisać te aspekty: mistyczne doświadczenia, uczucie śmierci lub rozpuszczenia ego, brak własności, oceaniczny bezmiar. Mogą one być zarówno błogie, jak i przerażające, a jakość i intensywność tych doświadczeń determinuje ich długoterminowe konsekwencje.
Na przykład badanie wykazało, że ocena ogromu oceanu podczas doświadczenia psychodelicznego była lepszym wskaźnikiem długoterminowych wyników klinicznych niż halucynacje (np. wizje wzorów geometrycznych) . Oznacza to,że w przypadku psychodelików związek między dawką a wynikiem nie jest tak prosty, jak w przypadku wielu innych narkotyków. Czasami samo doświadczenie danej osoby i kontekst, w którym się ono pojawia, są ważniejsze niż ilość przyjmowanych psychodelików.
Chociaż większość klinicznych doświadczeń psychodelicznych jest oceniana pozytywnie, może to wynikać z faktu, że badacze mają ścisłą kontrolę nad ryzykiem. Zarządzanie tym ryzykiem może być jednak ograniczające, podobnie jak zarządzanie entropią w sieci. Klinicznie kontrolowane środowiska i konteksty psychiatryczne tworzą pewne warunki, sprzyjając pewnym doświadczeniom i tłumiąc inne. Wielu zwolenników środków psychodelicznych twierdzi, że większa swoboda w wyborze miejsca i firmy przyjmującej psychodeliki może zwiększyć ich korzyści, zwłaszcza dla zdrowych osób.
Ustawodawstwo dotyczące psychodelików wprowadzane w różnych stanach USA określa dostęp do tych środków w kraju i może być wzorem dla strategii globalnych. Schwarz-Plaschg zauważa, że Stany Zjednoczone są poligonem doświadczalnym, z którego można wyciągnąć wnioski dotyczące budowania bezpiecznego środowiska dla dalszego stosowania psychedelików.