- Joined
- Jun 24, 2021
- Messages
- 1,656
- Solutions
- 2
- Reaction score
- 1,784
- Points
- 113
- Deals
- 666
Unia Europejska wdraża Konwencję ONZ z 1988 r. poprzez dwa rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady. Są one uzupełnione szeregiem rozporządzeń delegowanych i wykonawczych Komisji, które szczegółowo określają przepisy. Rozporządzenia te są bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich. Rozporządzenia delegowane mogą być zmieniane po konsultacji z Grupą Ekspertów ds. Prekursorów Narkotyków, która spotyka się regularnie i składa się z przedstawicieli ekspertów z każdego państwa członkowskiego UE. Rozporządzenia wdrażają Konwencję ONZ z 1988 r. i mają na celu zapobieganie kierowaniu substancji do nielegalnych kanałów. Jest to ważny punkt, który zostanie omówiony w dalszej części dyskusji. Handel prekursorami narkotyków między Unią Europejską a państwami trzecimi jest regulowany rozporządzeniem (WE) nr 111/2005, zmienionym rozporządzeniem (UE) nr 1259/2013 (zob. wersja skonsolidowana). Handel między państwami członkowskimi UE jest regulowany rozporządzeniem (WE) nr 273/2004, zmienionym rozporządzeniem (UE) nr 1258/2013 (zob. wersja skonsolidowana). Każda wersja skonsolidowana zawiera załącznik z wykazem substancji, do których mają zastosowanie przepisy. Rozporządzenia delegowane Komisji Europejskiej obejmują nowe substancje środkami kontroli poprzez dodanie ich bezpośrednio do rozporządzeń. Substancje objęte kontrolą w ten sposób obejmują chloroefedrynę i chloropseudoefedrynę (prekursory metamfetaminy) w 2016 roku oraz NPP i ANPP (prekursory fentanylu i pochodnych) w 2018 roku. Ponadto przepisy są uzupełnione dodatkowymi praktycznymi narzędziami, takimi jak "Wytyczne dla podmiotów gospodarczych" i kursy e-learningowe dla takich podmiotów i organów celnych.
Przepisy te określają procedury, ustalenia robocze i limity dla podmiotów gospodarczych handlujących prekursorami narkotyków. Przepisy obejmują zasady uzyskiwania i sprawdzania licencji i rejestracji, ustawowe obowiązki sprawozdawcze, procedury importu i eksportu oraz identyfikację anomalii lub nieprawidłowości ("podejrzane transakcje").
Niektóre terminy są zdefiniowane w rozporządzeniach UE, w tym "substancja sklasyfikowana" i "substancja niesklasyfikowana". Substancja sklasyfikowana to taka, która znajduje się w załączniku do rozporządzeń, w tym wszelkie mieszaniny lub produkty naturalne (jeśli zawarta w nich substancja sklasyfikowana może być łatwo wyekstrahowana), ale z wyłączeniem wszelkich produktów leczniczych je zawierających (z wyjątkiem tych z kategorii 4 111/2005). Substancja niesklasyfikowana to każda substancja, która, choć nie jest wymieniona w załączniku, została zidentyfikowana jako wykorzystywana do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.
Na poziomie międzynarodowym Konwencja ONZ z 1988 r. wymienia prekursory narkotyków w dwóch tabelach. Tabela I zawiera substancje, które mogą być łatwo przekształcone w kontrolowane narkotyki lub są niezbędne do produkcji narkotyków, podczas gdy tabela II zawiera inne substancje chemiczne, takie jak rozpuszczalniki i odczynniki powszechnie stosowane do przetwarzania narkotyków. Substancje wymienione w tabeli I podlegają bardziej rygorystycznym kontrolom niż te w tabeli II. W przepisach UE wszystkie chemikalia w tabelach ONZ I i II są podzielone na cztery kategorie, opisane poniżej. Ten czteropoziomowy system kategoryzacji pozwala na większą elastyczność w stosowaniu kontroli, sprawdzeń i monitorowania, dostosowanych do potrzeb Unii Europejskiej.
Kategoria 1
Kategoria ta obejmuje substancje, które można łatwo przekształcić w narkotyki kontrolowane i które podlegają najsurowszej kontroli. Wiele z nich znajduje się w Tabeli I Konwencji ONZ z 1988 roku.
*(Formy stereoizomeryczne substancji wymienionych w tej kategorii, niebędące katyną (znaną również jako (+)-norpseudoefedryna), w każdym przypadku, gdy istnienie takich form jest możliwe. Sole substancji wymienionych w tej kategorii w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe i nie są solami katyny).
Kategoria 2
Kategoria ta obejmuje substancje, które są szeroko stosowane w przemyśle chemicznym i które są również niezbędne do przetwarzania narkotyków (np. bezwodnik octowy i nadmanganian potasu do przetwarzania heroiny i kokainy). Pochodzą one z tabeli I lub tabeli II konwencji z 1988 roku.
*(Sole substancji wymienionych w tej kategorii w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe. (a) W rozporządzeniu nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych kategoria 2 została podzielona na dwie podkategorie, przy czym bezwodnik octowy występuje w kategorii 2A, a pozostałe substancje wymienione są w kategorii 2B).
Kategoria 3
Kategoria ta obejmuje odczynniki i rozpuszczalniki zwykle stosowane w przetwarzaniu narkotyków, wymienione w tabeli II konwencji z 1988 roku.
*(Sole substancji wymienionych w tej kategorii w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe, niebędące solami kwasu chlorowodorowego i kwasu siarkowego).
Kategoria 4
Kategoria ta odnosi się w szczególności do produktów leczniczych i weterynaryjnych produktów leczniczych zawierających efedrynę, pseudoefedrynę lub ich sole.
(Kategoria 4 istnieje tylko w rozporządzeniu 111/2005 dotyczącym handlu poza UE).
Wszystkie substancje znajdujące się na listach ONZ są obecne na listach UE, jednak niektóre dodatkowe chemikalia są regulowane w Unii Europejskiej - są to chemikalia nieobecne na listach ONZ, które były używane do nielegalnej produkcji narkotyków w Unii Europejskiej. Poza wykazami substancji sklasyfikowanych, INCB prowadzi ograniczony międzynarodowy specjalny wykaz substancji niesklasyfikowanych. W Unii Europejskiej Komisja Europejska prowadzi "dobrowolną listę monitorującą". W razie potrzeby właściwe organy państw członkowskich UE i Komisja mogą proponować uzupełnienia dobrowolnego wykazu monitorującego w celu ułatwienia identyfikacji prób nielegalnego pozyskiwania narkotyków i szybkiego reagowania na nowe trendy.
Obowiązki podmiotów gospodarczych handlujących prekursorami narkotyków zostały podsumowane w tabeli "Wytycznych dla podmiotów gospodarczych" (patrz rysunek) opracowanej przez Komisję Europejską.
Podmioty gospodarcze odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu nielegalnemu wykorzystywaniu prekursorów narkotyków i muszą ułatwiać identyfikację podejrzanych transakcji dotyczących wszystkich substancji sklasyfikowanych; jest to obowiązkowe w przypadku kategorii od 1 do 4 oraz dobrowolne i zdecydowanie zalecane w przypadku substancji niesklasyfikowanych. Przepisy te okazały się skuteczne w odniesieniu do substancji sklasyfikowanych, do tego stopnia, że główne substancje używane do produkcji amfetaminy i MDMA w Unii Europejskiej (BMK i PMK) są rzadko spotykane. Dobrowolna współpraca zapewnia elastyczność niezbędną do szybkiego reagowania na zmieniające się trendy i wzorce nielegalnego wykorzystywania prekursorów narkotyków.
Przepisy te określają procedury, ustalenia robocze i limity dla podmiotów gospodarczych handlujących prekursorami narkotyków. Przepisy obejmują zasady uzyskiwania i sprawdzania licencji i rejestracji, ustawowe obowiązki sprawozdawcze, procedury importu i eksportu oraz identyfikację anomalii lub nieprawidłowości ("podejrzane transakcje").
Niektóre terminy są zdefiniowane w rozporządzeniach UE, w tym "substancja sklasyfikowana" i "substancja niesklasyfikowana". Substancja sklasyfikowana to taka, która znajduje się w załączniku do rozporządzeń, w tym wszelkie mieszaniny lub produkty naturalne (jeśli zawarta w nich substancja sklasyfikowana może być łatwo wyekstrahowana), ale z wyłączeniem wszelkich produktów leczniczych je zawierających (z wyjątkiem tych z kategorii 4 111/2005). Substancja niesklasyfikowana to każda substancja, która, choć nie jest wymieniona w załączniku, została zidentyfikowana jako wykorzystywana do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.
Na poziomie międzynarodowym Konwencja ONZ z 1988 r. wymienia prekursory narkotyków w dwóch tabelach. Tabela I zawiera substancje, które mogą być łatwo przekształcone w kontrolowane narkotyki lub są niezbędne do produkcji narkotyków, podczas gdy tabela II zawiera inne substancje chemiczne, takie jak rozpuszczalniki i odczynniki powszechnie stosowane do przetwarzania narkotyków. Substancje wymienione w tabeli I podlegają bardziej rygorystycznym kontrolom niż te w tabeli II. W przepisach UE wszystkie chemikalia w tabelach ONZ I i II są podzielone na cztery kategorie, opisane poniżej. Ten czteropoziomowy system kategoryzacji pozwala na większą elastyczność w stosowaniu kontroli, sprawdzeń i monitorowania, dostosowanych do potrzeb Unii Europejskiej.
Kategoria 1
Kategoria ta obejmuje substancje, które można łatwo przekształcić w narkotyki kontrolowane i które podlegają najsurowszej kontroli. Wiele z nich znajduje się w Tabeli I Konwencji ONZ z 1988 roku.
Substancja | Tabela ONZ | Zazwyczaj używane do produkcji |
1-fenylo-2-propanon (BMK, P-2-P) | I | Amfetamina |
3,4-metylenodioksyfenylopropan-2-on (PMK, MD-P-2-P) | I | MDMA |
4-anilino-N-fenetylopiperydyna (ANPP) | I | Pochodne fentanylu |
Alfa-fenyloacetoacetonitryl (APAAN) | I | Amfetamina |
Chloroefedryna | - | Metamfetamina |
Chloropseudoefedryna | - | Metamfetamina |
Efedryna | I | Metamfetamina |
Ergometryna | I | LSD |
Ergotamina | I | LSD |
Izosafrol (cis + trans) | I | MDMA |
Kwas lizergowy | I | LSD |
Kwas N-acetyloantranilowy | I | Metakwalon |
Norefedryna | I | Metamfetamina |
N-fenylo-4-piperydon (NPP) | I | Pochodne fentanylu |
Piperonal | I | MDMA |
Pseudoefedryna | I | Metamfetamina |
Safrol | I | MDMA |
Kategoria 2
Kategoria ta obejmuje substancje, które są szeroko stosowane w przemyśle chemicznym i które są również niezbędne do przetwarzania narkotyków (np. bezwodnik octowy i nadmanganian potasu do przetwarzania heroiny i kokainy). Pochodzą one z tabeli I lub tabeli II konwencji z 1988 roku.
Substancja | Tabela ONZ | Zazwyczaj używane do produkcji |
Bezwodnik octowy (a) | I | Heroina |
Kwas fenylooctowy | I | Amfetamina |
Kwas antranilowy | I I | Metachalon |
Piperydyna | I I | Fencyklidyna |
Nadmanganian potasu | I | Kokaina |
Kategoria 3
Kategoria ta obejmuje odczynniki i rozpuszczalniki zwykle stosowane w przetwarzaniu narkotyków, wymienione w tabeli II konwencji z 1988 roku.
Substancja | Tabela ONZ | Typowe zastosowanie |
Kwas chlorowodorowy | II | Odczynnik |
Chlorowodór | - | Odczynnik |
Kwas siarkowy | II | Odczynnik |
Toluen | II | Rozpuszczalnik |
Eter etylowy | II | Rozpuszczalnik |
Eter dietylowy | - | Rozpuszczalnik |
Aceton | II | Rozpuszczalnik |
Keton metyloetylowy | II | Rozpuszczalnik |
Kategoria 4
Kategoria ta odnosi się w szczególności do produktów leczniczych i weterynaryjnych produktów leczniczych zawierających efedrynę, pseudoefedrynę lub ich sole.
Substancja | Tabela ONZ | |
Produkty lecznicze i weterynaryjne produkty lecznicze zawierające efedrynę lub jej sole | - | Metamfetamina |
Produkty lecznicze i weterynaryjne produkty lecznicze zawierające pseudoefedrynę lub jej sole | - | metamfetaminę |
Wszystkie substancje znajdujące się na listach ONZ są obecne na listach UE, jednak niektóre dodatkowe chemikalia są regulowane w Unii Europejskiej - są to chemikalia nieobecne na listach ONZ, które były używane do nielegalnej produkcji narkotyków w Unii Europejskiej. Poza wykazami substancji sklasyfikowanych, INCB prowadzi ograniczony międzynarodowy specjalny wykaz substancji niesklasyfikowanych. W Unii Europejskiej Komisja Europejska prowadzi "dobrowolną listę monitorującą". W razie potrzeby właściwe organy państw członkowskich UE i Komisja mogą proponować uzupełnienia dobrowolnego wykazu monitorującego w celu ułatwienia identyfikacji prób nielegalnego pozyskiwania narkotyków i szybkiego reagowania na nowe trendy.
Obowiązki podmiotów gospodarczych handlujących prekursorami narkotyków zostały podsumowane w tabeli "Wytycznych dla podmiotów gospodarczych" (patrz rysunek) opracowanej przez Komisję Europejską.
Podmioty gospodarcze odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu nielegalnemu wykorzystywaniu prekursorów narkotyków i muszą ułatwiać identyfikację podejrzanych transakcji dotyczących wszystkich substancji sklasyfikowanych; jest to obowiązkowe w przypadku kategorii od 1 do 4 oraz dobrowolne i zdecydowanie zalecane w przypadku substancji niesklasyfikowanych. Przepisy te okazały się skuteczne w odniesieniu do substancji sklasyfikowanych, do tego stopnia, że główne substancje używane do produkcji amfetaminy i MDMA w Unii Europejskiej (BMK i PMK) są rzadko spotykane. Dobrowolna współpraca zapewnia elastyczność niezbędną do szybkiego reagowania na zmieniające się trendy i wzorce nielegalnego wykorzystywania prekursorów narkotyków.
Last edited by a moderator: