p2np nie rozpuszcza się, moja pierwsza synteza.

[enzym]

Cześć, właśnie oblałem moją pierwszą syntezę. ( AMF AI/Hg)
przeskalowałem o 1/2 wszystkiego (porównaj do :how-to-video, więc 5 gramów p2np)
Myślę, że mój amalgamat był zły (przeczytałem wątek z gpatreon o amalgamacie)
ale czy to normalne, że moje p2np w roztworze IPA i wody stało się papkowate? (najpierw nie chciało się mieszać, z ZIMNĄ ipą) Dodałem GAA tuż przed włożeniem go do amalgamatu.
Następnie mieszanina gazowała, ale nie bąbelkowała i słabo się nagrzewała (próbowałem podgrzać roztwór w płaszczu grzewczym, ale bez powodzenia).
Następnie dodałem roztwór Naoh i w kolbie pojawiła się brązowo-szara, bulgocząca warstwa górna i ciemna, prawie czarna warstwa dolna.
Użyłem również wody demineralizowanej zamiast destylowanej.
Jakaś pomoc? Jakieś sztuczki?
I czy muszę tak bardzo martwić się rtęcią (przesadnie się przed nią chronię, zmieniłem 4 ubrania, 2 douche, 100 razy umyłem ręce, ...)?
Grt.

 

[Never to sleep]

Po dodaniu P2NP do IPA otrzymujemy roztwór, w którym wciąż pływają kryształy. Rozpuszczalność P2NP w IPA jest ograniczona, ale odpowiada za to późniejsze dodanie GAA. Masz rację, dodając GAA tuż przed zmieszaniem z amalgamatem. Po dodaniu GAA i umiarkowanym podgrzaniu roztworu w celu zwiększenia rozpuszczalności, powinieneś uzyskać przezroczysty roztwór w kolorze żółtym/złotym bez zmętnienia.

Może to zależeć od odczynników i warunków, w których przeprowadzono reakcję, ale z mojego doświadczenia wynika, że po dodaniu roztworu P2NP natychmiast pojawia się łagodne bąbelkowanie. Jeśli po dodaniu nitrostyrenu (P2NP) do czynnika redukującego (Al/Hg - amalgamat) nie widać żadnych bąbelków, oznacza to, że redukcja nie powiodła się. Pęcherzyki są wynikiem generowania gazu H₂, który jest niezbędny do działania redukcji.

Po dodaniu roztworu alkalicznego H₂O jest częściowo zasysany przez NaOH, co prowadzi do oddzielenia warstw, w których alkohol przemieszcza się do górnej warstwy. Spodziewane jest lekkie bulgotanie, ponieważ NaOH reaguje również z pozostałościami amalgamatu. Powinienem zaznaczyć, że separacja warstw może nie nastąpić natychmiast. Z mojego doświadczenia wynika, że w zależności od warunków rozdzielenie warstw może zająć od 30 minut do 1 godziny. Górna warstwa powinna być przezroczysta i bezbarwna lub żółta do pomarańczowej (jeśli jest zanieczyszczona). Szary kolor, jak wskazałeś, wskazuje na pozostałości Al z amalgamatu, który utknął w górnej warstwie. Być może użyto zbyt dużej ilości soli Hg, co spowodowało nadmierne nasycenie amalgamatu. W rzeczywistości ważenie soli nie jest takie proste. Upewnij się, że używasz do tego precyzyjnej wagi. Widziałem przypadki, w których ludzie przypadkowo dodawali zbyt dużo soli, ponieważ ich waga nie była wystarczająco czuła.

Destylowany H₂O nie jest niezbędny w tej reakcji, choć jest zalecany. Nawet jeśli użyłeś H₂O do picia, nie powinno to utrudnić reakcji na tyle, aby się nie powiodła, więc nie sądzę, aby to nie był twój główny problem.

Na twoim miejscu poszukałbym źródła czystszej folii/proszku Al. Sprawdziłbym, czy naprawdę ważę odpowiednią ilość soli Hg. Dla pewności przestawiłbym się na destylowany H₂O. Przerzuciłbym się na chemicznie czysty NaOH zamiast technicznego. I przede wszystkim rekrystalizowałbym P2NP z EtOH. Ważne jest również, jak długo tworzysz amalgamat. Nie pozostawiaj go do reakcji przez dłuższy czas podczas formowania. Gdy już nie widać kolby z amalgamatem, ponieważ stała się szara i widać szybko rozwijające się bąbelki, jest to idealny czas na dodanie P2NP, upewnij się, że jest gotowy dokładnie w tym momencie, zamiast próbować go podgrzać i rozpuścić przez kolejne kilka minut.

Teraz najważniejsza część - NIGDY, NIGDY, W ŻADNYCH OKOLICZNOŚCIACH NIE WOLNO PRZYKŁADAĆ PŁYNU ZAWIERAJĄCEGO JAKĄKOLWIEK ZAWARTOŚĆ TLENKU CZŁOWIEKA BLISKO SWOJEGO MENTLA GRZEWCZEGO. Lub cokolwiek metalowego (np. szpatułki, statywy laboratoryjne...). Opary Hg będą reagować z każdym metalem (z wyjątkiem czystego Fe). Chodzi nie tyle o dotykanie roztworu, co o opary uwalniane w tej reakcji, ponieważ w rzeczywistości uwalnia on znaczną ilość gorących oparów Hg, zwłaszcza gdy nagrzewa się po dodaniu P2NP. Skutecznie zanieczyściłeś swój płaszcz grzewczy Hg na wieczność. Pod okrągłą pokrywą, na której umieściłeś kolbę w płaszczu grzewczym, znajduje się garść pianki, która jest niezwykle porowatym materiałem. Porowate materiały absorbują Hg w swojej matrycy i powoli uwalniają go z czasem. Radziłbym wymienić ten płaszcz grzewczy, w przeciwnym razie będziesz stale zatruwać się oparami Hg. Reakcję należy przeprowadzać w wyciągu lub na zewnątrz. Przynajmniej przez kilka następnych dni należy wietrzyć całe pomieszczenie. Mówiąc z własnego doświadczenia, Hg nie jest czymś, z czym chce się zadzierać. Niewidzialne opary zanieczyszczają prawie wszystko, jeśli nie jesteś bardzo ostrożny i naprawdę nie da się tego uniknąć. Zmiana odzieży jest w zasadzie bezużyteczna, ponieważ i tak zostaje zanieczyszczona Hg. Nie łudź się, że możesz go zmyć za pomocą H₂O lub w pralce. Nie da się.

Jako uwaga od przyjaciela radziłbym całkowicie unikać Hg i zamiast tego zdecydować się na redukcję za pomocą NaBH₄. Rozumiem, że przykro to słyszeć po zdobyciu wszystkich odczynników, ale to słuszna uwaga.

Ponieważ wiem, że prawdopodobnie nie posłuchasz tej rady, przedstawię również inną, która pomoże ci nieco zmniejszyć to zanieczyszczenie. Najlepszą odzieżą laboratoryjną do tej reakcji jest plastikowy płaszcz przeciwdeszczowy, który nie wchłania Hg. Można go łatwo zmyć (na zewnątrz) za pomocą H₂O. Chroni to również większość ubrań przed wchłanianiem dużych ilości Hg, zwłaszcza jeśli pracujesz na zewnątrz. Hg jest również wchłaniany przez siatkówkę w oczach, co prowadzi mnie do kolejnego punktu. Podczas całej reakcji powinieneś nosić maskę oddechową, nawet jeśli pracujesz na zewnątrz.

 

[Never to sleep]

A tak i NIGDY NIE MYŚL O SPŁUKIWANIU REZULTATÓW TEJ REAKCJI DO ODPŁYWU. Sól Hg może zostać zredukowana w kanalizacji do Hg i z czasem zatruć cię oparami. Sytuacja ulega znacznemu pogorszeniu, jeśli mieszkasz w okolicy, w której budynki mają wspólną kanalizację. Możesz zatruć nie tylko siebie, ale także innych ludzi. Może to również skończyć się katastrofą, jeśli masz metalowe rury kanalizacyjne. Hg przylgnie do nich i spowoduje ich korozję. Nawet jeśli używasz rur PVC wszędzie tam, gdzie prowadzi twój drenaż, komukolwiek, kto się nim opiekuje, nie spodoba się fakt, że jony Hg zanieczyszczają H₂O, nawet miejskie oczyszczalnie H₂O mają problemy z usuwaniem Hg z H₂O, które wypuszczasz do strumienia. Może to w przyszłości wrócić do użytkownika.

Jedynym "właściwym" sposobem, który jest w jakiś sposób etyczny, jest przechowywanie wszystkich odpadów z tej reakcji w szklanych butelkach z odczynnikami ze szczelnym zamknięciem (w przeciwnym razie Hg ponownie uwolni opary i będzie zatruwać użytkownika przez długi czas). Gdy będziesz gotowy do usunięcia odpadów, przelej je do znacznie większego szklanego pojemnika (może to być duża butelka po odczynnikach). Upewnij się, że nie przekracza połowy wysokości używanego pojemnika. Ze względu na następny krok, unikaj plastiku. Następnie dodaj nieazeotropowy HNO₃ (o stężeniu powyżej 68%). Zrób to na zewnątrz lub w dobrze wentylowanym miejscu. Reakcja po dodaniu kwasu jest bardzo gwałtowna ze względu na zasadowość odpadów z pozostałości NaOH, który jest silną zasadą, a zatem zachodzi energiczna reakcja kwasowo-zasadowa (dodawaj kwas powoli, upewnij się, że nie bulgocze nad pojemnikiem). Gdy cała zasada zostanie zneutralizowana i nie będzie już bulgotać, kontynuuj dodawanie kwasu, aby osiągnąć pH około 5. Następnie delikatnie obróć butelkę, aby wszystko wymieszać. Szczelnie zamknąć i odstawić na dzień lub dwa. Ponieważ jony Hg pochodzą z reakcji redukcji, roztwór zawiera trochę azotanu rtęci(I) w wyniku redukcji z azotanu rtęci(II). W następnym kroku cały azotan musi być na +2 stopniu utlenienia. Można to zrobić poprzez ogrzewanie w wysokich temperaturach (co całkowicie odradzam, jak wyjaśniono powyżej) lub wystawiając roztwór na działanie silnego źródła światła UV przez kilka dni (należy pamiętać, że światło UV jest szkodliwe dla wszelkich form życia, w tym ludzi, podczas pracy z nim należy nosić odpowiednie okulary, aby zablokować światło, w przeciwnym razie możesz oślepnąć w ciągu chwili (to nie żart)). Właśnie przekształciłeś wszystkie pozostałe jony Hg w wysoce reaktywną sól azotanową Hg o stopniu utlenienia +2 (tę samą, której używasz do tworzenia amalgamatu). Jest ona rozpuszczona w roztworze. Ponownie zmierz pH. Teraz dodaj subtelną zasadę, taką jak węglan sodu, aż pH = 8. W końcu osiągniesz punkt, w którym pH nie będzie się już zmieniać z powodu słabej zasady. Taki roztwór nazywany jest roztworem buforowym i jest niezbędny do wykonania następnego kroku. Teraz weź siarczek sodu i rozpuść trochę w H₂O, aby utworzyć roztwór. Wlej roztwór do naczynia zawierającego teraz roztwór zasadowy. Siarczek rtęci wytrąca się w postaci czarnej masy, która jest nierozpuszczalna w H₂O. Należy teraz dodawać roztwór do momentu, aż nie będzie się już tworzył osad. Trudno to zauważyć, ponieważ roztwór staje się ciemnoczarny. Można natychmiast przetestować obecność pozostałych jonów Hg, wlewając część roztworu do oddzielnej kolby z oddzielnym roztworem siarczku sodu i przenosząc niewielką część roztworu osadu z samej góry (która jest najbardziej klarowna) za pomocą pipety do kolby. Jeśli wyraźnie widać, że tworzy się więcej czarnego osadu, należy kontynuować dodawanie roztworu. W przeciwnym razie można zamknąć pojemnik i wrócić do niego za dzień lub dwa. Większość siarczku rtęci osiądzie na dnie z powodu grawitacji. Następnie można kontynuować dodawanie roztworu i sprawdzić, czy tworzy się więcej osadu. Gdy nie tworzy się już osad, należy przefiltrować cały roztwór przez warstwę celitu (ziemi okrzemkowej) o grubości około 1 cm. Jest to jedyny sposób na odfiltrowanie drobnych cząstek siarczku rtęci z roztworu. Gotowe, teraz możesz pozbyć się roztworu bez żadnego ryzyka.

Myślę, że w tym momencie stało się całkiem jasne, dlaczego nie należy wylewać tego do kanalizacji. Zakłady uzdatniania wody mają dokładnie ten sam problem, dlatego nie tolerują zbyt dobrze ludzi wylewających Hg do kanalizacji.

 

[Never to sleep]

Dodatkową zaletą oczyszczania tych gównianych odpadów jest to, że w ten sposób można odzyskać zużytą rtęć w początkowej reakcji amalgamatu. Następnie można łatwo przekształcić siarczek rtęci z powrotem w rtęć metaliczną, którą następnie można ponownie przekształcić w sól Hg. Przyznaję, że amalgamat jest całkiem OP, gdy myślisz o nim w ten sposób, ponieważ zasadniczo odzyskujesz prawie całą rtęć, którą wykorzystałeś na początku. Redukcja za pomocą borohydryku sodu jest najlepszym sposobem na aminowanie redukcyjne.

 

[enzym]

-najpierw dziękuję za wkład, dziękuję!
ale zapomniałem wspomnieć, że używałem chlorku w wersji 0.15g.
zawsze nosiłem półmaskę 3m z nowymi wkładami gazowymi.
amalgamację robiłem na zewnątrz, ale płukanie wewnątrz 3x (w wiadrze, które trzymałem osobno).
a płaszcz grzewczy był używany dopiero po pewnym czasie, gdy roztwór nie zaczął reagować (roztwór p2np w amalgamacie).
a gaz nigdy nie wydostał się z kondensatora. nie jestem szczęśliwy, słysząc, że mój nowy płaszcz grzewczy jest do śmieci ... .
Zdaję sobie również sprawę, że nie należy wyrzucać pasa do kanalizacji (myślę o zebraniu go i podrzuceniu przed centralą utylizacji lub czymś podobnym).
jeszcze raz dziękuję za wkład, który jest dla mnie złotą informacją.
-
Nie obchodzi mnie, że mój amalgram nie zadziałał, ani że dostałem kilka chemikaliów z powrotem.
jedyną rzeczą, która najbardziej mnie niepokoi, jest
1: czy mój nowy płaszcz grzewczy nadaje się do kosza?!
2: więc wszystko w moim wentylowanym garażu jest skażone rtęcią? / (mimo że widziałem faceta, który doradzał w temacie wideo, że nie muszę się martwić oparami rtęci, ponieważ kondensor sprowadza je z powrotem do kolby reakcyjnej).

 

[Never to sleep]

Rozumiem twoje obawy dotyczące kosztów wymiany przedmiotów. Oczywiście w przyszłości należy nosić tanie ubrania podczas wykonywania tej reakcji.

Nie jesteś całkowicie udupiony. Zgodnie z twoim opisem ekspozycja nie trwała przez dłuższy czas, więc mam dwa pomysły, jak możesz spróbować usunąć większość Hg z płaszcza grzewczego i nadal go używać.

Po pierwsze, mniej niebezpiecznym sposobem krótkoterminowym byłoby umieszczenie płaszcza grzewczego na zewnątrz pod zadaszeniem (w przypadku deszczu uratuje to płaszcz, jeśli H₂O dostanie się do niego, to koniec). Zgodnie z zaleceniami nie należy umieszczać go w pobliżu niczego metalowego. Najlepiej byłoby zdemontować płaszcz grzewczy, aby wyjąć piankę, która jest w środku, rozproszyć ją na talerzu lub czymś podobnym i pozwolić jej wyjść w ten sposób (upewnij się, że pianka nie odleci z powodu wiatru lmao). Jeśli zostawisz to tak na jakieś 14 dni, to przypuszczam, że spora część Hg wyparuje z pianki bez zatrucia. Część nieuchronnie w nim utknie, ale to nie jest takie złe, prawdopodobnie nic ci się nie stanie, jeśli często wietrzysz pomieszczenie, w którym jest przechowywany. Unikałbym umieszczania go w pomieszczeniu z czymś porowatym, takim jak dywan, w przeciwnym razie bardzo go spieprzysz. Demontaż płaszcza jest dość prosty. W rzeczywistości są one znacznie prostsze w konstrukcji, niż ludzie wyobrażają sobie po ich wyglądzie. Teraz zależy to od posiadanego płaszcza grzewczego, ale najczęściej obudowa/pokrywa płaszcza jest przymocowana tylko za pomocą kilku śrub. Weź śrubokręt i odkręć je. Teraz słuchaj uważnie! Większość płaszczy grzewczych zawiera metalowy przewód, który jest stale zwarty przez płytkę drukowaną, która zwykle znajduje się w dolnej części urządzenia. W zależności od producenta przewód ten może być bardzo krótki, a przyłożenie dużej siły może spowodować zerwanie mocowania do płytki drukowanej. Po odkręceniu śrub powoli odsuń urządzenie z pianką od płytki drukowanej, aby utrzymać zamontowane przewody. Zamontowanie ich z powrotem na miejscu po wyrwaniu jest bardzo uciążliwe. Zapewni to wystarczająco dużo miejsca, aby usunąć piankę od wewnątrz. Ponownie rób to powoli, wyjmując małe kawałki pianki, aby nie uszkodzić przewodów. Po usunięciu pianki można odłożyć ją oddzielnie od reszty płaszcza grzewczego i pozwolić jej wywietrzeć. Ponowny montaż płaszcza jest dokładnie taki sam. Wystarczy włożyć piankę z powrotem do środka i zamontować wszystko za pomocą śrub. NIE WOLNO MYĆ PIANKI ŻADNYM PŁYNEM, ponieważ spowoduje to jej zniszczenie i lepkość. Po prostu pozwól jej wyschnąć.

Innym sposobem, który jest bardziej niebezpieczny, ale nie wymaga demontażu płaszcza, jest po prostu umieszczenie go na zewnątrz i podgrzanie do około 120 ° C. Nie pozwól, aby temperatura wzrosła znacznie wyżej, w przeciwnym razie możesz zredukować azotan rtęci, który sublimował w piance, do metalu rtęci, co pogorszyłoby sytuację. Niech tak działa przez około 3 dni (zrób to na zewnątrz, gorące opary Hg są absurdalnie niebezpieczne).

Każda z metod prawdopodobnie usunie większość oparów Hg z pianki. Ponadto, gdy umieścisz go na zewnątrz, umieść go gdzieś z dala od miejsca, w którym pierwotnie przeprowadziłeś reakcję, w przeciwnym razie możesz go jeszcze bardziej zanieczyścić.

Osobiście całkowicie wymieniłbym płaszcz, ale rozumiem, że może to nie być opcja dla wszystkich.

Cieszę się, że nosisz respirator podczas przeprowadzania tej reakcji.

Jeśli chodzi o kurtkę, jeśli nie chcesz się jej pozbywać, pozwoliłbym jej również wietrzyć na zewnątrz przez około 14 dni. To powinno usunąć większość Hg z kurtki. Nie wszystko, ale powinno być dobrze.

Jeśli chodzi o garaż, często go wietrz przez jakiś czas, a opary powinny zostać w większości usunięte. Na szczęście nie musisz z tego powodu przeprowadzać się w inne miejsce.

Wreszcie, jeśli chodzi o użycie skraplacza zwrotnego. Część oparów nadal się ulatnia, zwłaszcza jeśli nie używa się bardzo zimnego H₂O. Laboratoria radzą sobie z tym poprzez odprowadzanie oparów na zewnątrz lub do zamkniętej przestrzeni zawierającej węgiel aktywny. Facet w obejrzanym filmie jest niestety idiotą, który myśli, że to magicznie go przed tym uchroni. Nie mówię, że to nie pomaga, tylko że nie jest idealne.

Ludzie są nieostrożni, gdy używają Hg, ale tylko do momentu, gdy odczują negatywne skutki zdrowotne. Należy pamiętać, że ulega on bioakumulacji przez długi czas. Gdy dostanie się do krwiobiegu, ma zdolność przekraczania bariery krew-mózg, dostając się do mózgu, gdzie może utknąć w neuronach o wysokiej zawartości tłuszczu. Hg ze względu na wysoką lipofilowość zachowuje się jak olej i gromadzi się w tkankach tłuszczowych w organizmie. Okres półtrwania (czyli ile czasu zajmuje zniknięcie połowy) Hg w krwiobiegu wynosi około 1-2 miesięcy i różni się w zależności od osoby. Najbardziej niebezpieczne jest to, co utknie w mózgu. Okres półtrwania Hg w mózgu wynosi około 20 lat, podczas których może powodować poważne uszkodzenia neurologiczne. Nie ma nic, co można zrobić, aby usunąć Hg, gdy utknie w mózgu, poza przyjmowaniem chelatorów (leków wydawanych wyłącznie na receptę). Terapia chelatująca wpływa na czynność wątroby i nerek, więc jest stosowana tylko w poważnych przypadkach.

Nie chcę cię zbytnio straszyć. Najprawdopodobniej, jeśli wywietrzysz opary, które utknęły w czymkolwiek, wszystko powinno być w porządku. Po prostu weź ten czynnik pod uwagę w przyszłości.

Życzę powodzenia w odzyskaniu płaszcza grzewczego.

 

[Never to sleep]

A tak i radziłbym zastosować ochronę przed oparami, która jest bardzo tania, ale tylko tymczasowa. Można kupić węgiel aktywny (inaczej węgiel aktywowany). Umieść trochę w naczyniu, najlepiej w szklance. Napełnij kilka z nich w ten sposób i umieść je w dowolnym miejscu, w którym mogą znajdować się opary. Węgiel aktywny jest bardzo skuteczny i adsorbuje opary Hg na swojej powierzchni z wydajnością do 7% wagowo. Nawet jeśli opary Hg pozostaną w pomieszczeniu, będzie on nadal aktywnie je usuwać. Następnie można po prostu wyrzucić węgiel aktywny do kosza, zamiast wdychać opary do płuc. Robiłbym to przez następne dwa miesiące, wymieniając węgiel aktywny po około 2 tygodniach. Nie kupuj tabletek farmaceutycznych zawierających węgiel aktywny, są one absurdalnie drogie. Kup dużą ilość węgla aktywnego (jest naprawdę bardzo tani). I nie używaj go do niczego innego w przyszłości. Jeśli to zrobisz, myślę, że szanse na to, że opary ci zaszkodzą, są w tym momencie bardzo niskie.

Właściwie teraz, gdy o tym myślę, można umieścić węgiel aktywny w rurce suszącej i przymocować go na górze chłodnicy zwrotnej podczas wykonywania tej reakcji. Moim zdaniem zapobiegłoby to ucieczce prawie całej pary. To brzmi jak dobry pomysł, który warto zastosować, jeśli do tej reakcji używa się chłodnicy zwrotnej.

 

[Never to sleep]

Wreszcie, jeśli chodzi o reakcję. Jak duża była skala reakcji? (Ile P2NP i Al użyłeś)? Myślę, że mogę mieć pomysł, co przede wszystkim spieprzyło reakcję.

 

[enzym]

odpowiem szybko, przygotowuję się do wyjścia na zewnątrz.
jeszcze raz dziękuję za imput, wszystko, co powiedziałeś, wchodzi w mój poziom wiedzy.
ale czytałem, że tylko dimetylortęć (Hg (CH 3) 2) i może kilka innych wchodzi do bariery mózgowej (patrz zatrucie Karen Wetterhan), myślałem, że chlorek rtęci nie dostanie się do mózgu.
a w sumie najwyższe stężenie, jakie można na czymś znaleźć, to 0,15 g (które wypłukałem i tak dalej), czy jest tak toksyczne przy wszystkich pomiarach, które wykonałem? ponieważ moje amalgamaty na zębach wydzielają rtęć za każdym razem, gdy żuję (czytałem).

i druga odpowiedź, podzieliłem wszystko ze składników w filmie przez 2.
więc 5 gramów p2np i 6 gramów aluminiowego papieru domowego (nie pociętego siccorami, ponieważ przykleiłby się do siebie, ale rozdarty kawałek po kawałku, aby wszystko miało miejsce do połączenia z wodą).

nie przeczytałem do końca twojej odpowiedzi, ale spieszyłem się. jak powiedziałem, muszę iść. wieczorem będę miał więcej czasu.
do tego czasu i jeszcze raz wielkie dzięki

 

[enzym]

Co do tego węgla na wylocie kondesatora, to rzeczywiście brzmi jak dobry pomysł.
A tak przy okazji, używam węgla aktywowanego w mojej masce przeciwgazowej (jaka jest żywotność po otwarciu worka? Nikt w sklepie nie potrafił udzielić dobrej odpowiedzi).

 

[G.Patton]

>Przy okazji, używam węgla aktywnego w mojej masce przeciwgazowej (jaka jest żywotność od momentu otwarcia torby?

To bardzo zależy od intensywności użytkowania. Jego wydajność można zmierzyć objętością powietrza, które jest przepuszczane przez filtr. Nikt nie wie, jak będziesz jej używać. Jeśli będziesz pracował w laboratorium codziennie z maską, polecam wymieniać ją co kilka miesięcy lub częściej.

 

[enzym]

jak mogę dodać kogoś, aby wyraził swoją opinię? Chciałbym dodać / wspomnieć o 2 członkach w tym temacie.
@gpatreon
drugiego gościa poszukam

 

[G.Patton]

Kim jest @gpatreon? lol

Ogólnie zgadzam się z @Never to sleep. Moim zdaniem można oczyścić laboratorium z Hg i kontynuować wszystkie środki bezpieczeństwa. Zgodnie z twoim obciążeniem reakcyjnym, nie sądzę, że zanieczyściłeś zbyt wiele.

 

[enzym]

Wierzę, że powiedziałeś w temacie, który napisałeś (o amalgamatach), że masz informacje, że pozostały hg w amalgamacie, jeśli nie zostanie wypłukany (ale tylko wypuści wodę), wynosi około 0,0000... w produkcie końcowym?
czy możesz to potwierdzić?
Moim głównym zmartwieniem jest teraz obecność hg w produkcie końcowym.

 

[G.Patton]

Niestety nie mogę tego potwierdzić w dokumentach. Mam te informacje od chemika na tym forum, który miał dostęp do fotoelektrycznego fotometru płomieniowego. Można sprawdzić samemu. Również metoda Al/Hg jest bardzo powszechna. Dziesiątki ton amfetaminy zostały zsyntetyzowane tą metodą i z powodzeniem skonsumowane.

 

[enzym]

Co masz na myśli mówiąc o sprawdzaniu siebie (Hg w produkcie końcowym)?
Mogę sprawdzić czystość produktu końcowego tylko poprzez sprawdzenie temperatury wrzenia.
Ale jeśli temperatura wrzenia nie jest osiągana w pożądanym zakresie temperatur, jedyne co wiem, to że produkt jest nieczysty (mogą to być inne zanieczyszczenia z procesu).
Nie jestem chemikiem, wszystkie informacje, które zaadaptowałem, pochodzą z tego forum.

Ponadto jestem tak niepewny co do pozostałości Hg, tutaj, gdzie mieszkam, jest to reakcja bmk leukart w produkcji na masową skalę. i uzyskanie nieczystego produktu (pomijają wiele procesów końcowych do czyszczenia, ze względu na mniejszą stratę czasu i większą ilość produkcji).
To jest główny powód, dla którego chcę to zrobić sam (nawet jeśli kosztuje mnie to więcej, niż kupowanie gównianej mokrej pasty).

Czy mogę również przechowywać (resztkowy) roztwór kwasu siarkowego ipa/aceton do dalszej syntezy?
A przechowywanie chlorku Hg byłoby oke w hermetycznej butelce (w temperaturze pokojowej)?

A jaki jest powód, dla którego nie można użyć premiksu roztworu IPA, p2np, H20, GAA? (jak zrobione poprzedniej nocy)

Jaki jest główny powód dodawania GAA tuż przed wprowadzeniem roztworu do amalgamatu?

dziękuję.

 

[enzym]

Mogę uwierzyć, że wiele jest produkowanych w ten sposób i konsumowanych (głównie dlatego, że jest tak łatwy w produkcji i łatwy w użyciu jako alternatywa dla drogich szklanych ubrań, płyt grzewczych, płaszczów... takich jak słoiki i garnki, a także przy użyciu gorącej kąpieli wodnej w zlewie).
Ale rzeczy, które widziałem na tym forum (nie chcę krytykować tego faceta, ale tak, jest zagrożeniem dla wszystkiego / wszystkich).
((Robiąc to w kuchni między warzywami, użył noża kuchennego ze stołu, aby zebrać swoją ilość Hg, a następnie po prostu zdmuchnął nóż i zamiótł go zamkniętym ręcznikiem kuchennym, który był dostępny.
rozpuszczalniki schnące w kuchennym piekarniku, ...)).

 

[G.Patton]

Tak, dokładnie
ofc nie
tak

Możesz w ogóle nie używać GAA, jak powiedziałem w moim samouczku tutaj.

 

[enzym]

Jutro przeprowadzę kolejną syntezę (jeśli będę miał szczęście 2).
Dużym zmartwieniem jest dla mnie rtęć w produkcie końcowym.
umyję mój amalgamat 2X.
i użyję gorącego IPA do rozpuszczenia p2np.

 

[Marvin "Popcorn" Sutton]

Nie używaj gorącego IPA. Używaj go podgrzanego do 30ºC i bardzo dobrze wymieszaj. Jeśli p2np nadal się nie rozpuszcza, podgrzej go nieco bardziej, ale nie za bardzo.

 

[enzym]

Oke dziękuję za wkład. w mojej pierwszej syntezie / pierwszej próbie. użyłem colled IPA i zmieszałem dużo ze szklanym prętem, ale nie rozpuściłem (p2np). Następnie podgrzałem go (z tyłu głowy, że temperatura wrzenia IPA wynosi tylko 60 stopni),
zrobiłem Mcguyvera i próbowałem jakoś podgrzać go w płaszczu grzewczym 1L (zrobiłem to w 3-głowicowej kolbie 250 ml).
Zrobiłem to na najniższym ustawieniu, ale myślę, że było za gorąco (to była moja pierwsza próba użycia płaszcza grzewczego, więc nie znam zakresu temperatur). Stało się bardzo palące w moich oczach (więc przestałem imideatly, zdrowie = ważniejsze).
(( p2np został rozpuszczony, ale po wyjęciu go ze źródła ciepła stał się papkowatym puszystym roztworem)).
pytanie: czy to normalne? czy nie? ( palące uczucie alkoholu w moich oczach)

Znowu wszystko jest dla mnie nowe, to była moja pierwsza próba z chemikaliami takimi jak p2np.
Jutro otrzymam 2l płytę grzejną (z łożyskiem) z amazon.

 

[enzym]

Wracając również do mojej pierwszej syntezy, roztwór (dodanie alki do rozpuszczonego roztworu amalgamatu p2np) pojawił się z przezroczystą warstwą na wierzchu, którą zebrałem w proporcji iPA 50/50 (do dalszej syntezy).
Ale zabawne jest to, że po usunięciu górnej warstwy wymieszałem całą mieszaninę i 24 godziny później na wierzchu znów pojawiła się jasnożółta warstwa.

 

[Marvin "Popcorn" Sutton]

Co otrzymano z dwóch warstw (przezroczystej i żółtej)? Czy je zakwasiłeś?

 

[enzym]

Nie wiem jeszcze, nie zakwaszałem go, ponieważ nie poświęciłbym czasu i wysiłku na tę nieudaną próbę (trzymałem 2 warstwy oleju oddzielnie, zakwaszę je po mojej nowej syntezie. wtedy mam już pod ręką roztwór kwasu / acetonu, więc nie tracę na to 3 razy więcej czasu). )
(( zakwaszę je oczywiście nie razem w 1 mikserze!))
I przypadkowa uwaga: trzymałem roztwór ponownie przez 24 godziny i pojawiła się kolejna (ale cienka i bardziej ciemnożółta) górna warstwa (tę wrzucę do talii z inną zawartością w zlewce).