Generatory gazu chlorowodorowego

[WillD]

Gaz HCl uzyskuje się przez zmieszanie kwasu siarkowego (np. komercyjnego środka do czyszczenia kanalizacji) lub kwasu solnego (kwasu muriatowego) i soli (np. soli kamiennej lub stołowej) w pojemniku reakcyjnym, zwanym generatorem HCl.

Generatory HCl napotkane w terenie obejmują:
- zbiorniki propanu
- plastikowe pojemniki na benzynę
- 2-litrowe butelki po napojach
- butle z syropem sodowym
- butle z tlenem medycznym
- butle z freonem i helem
- dozowniki ketchupu
- ziploc lub plastikowe torby
- szklane kolby próżniowe
- butle z gaśnicami
- butle acetylenowe
- butle do nurkowania
- butle do samodzielnych aparatów oddechowych
- butelki dla niemowląt
- różne inne pojemniki

Rodzaje spotykanych generatorów:
Jak zaobserwowano w tajnych laboratoriach, generator HCl ma zazwyczaj następujące operacyjne elementy konstrukcyjne:
1. możliwość dodawania kwasu i soli w małych ilościach, a następnie ich szczelnego zamykania
2. możliwość przechowywania gazu HCl pod ciśnieniem
3. możliwość wyłączenia zaworu generatora
4. możliwość przesyłania gazu HCl przez wąż
5. przenośność
6. niedrogie
7. uważane przez operatora tajnego laboratorium za jednorazowe
8. możliwość przebrania się za zwykły przedmiot gospodarstwa domowego (np. zbiornik propanu itp.)

Rurka zanurzeniowa, która pomaga w napełnianiu, może być obecna. Zazwyczaj rozciąga się ona 4 cale w dół od zaworu propanu do zbiornika. Po prawidłowym napełnieniu zawór jest otwierany, umożliwiając ulatnianie się gazu przez rurkę zanurzeniową. Gdy poziom cieczy w zbiorniku osiągnie poziom rurki zanurzeniowej, ciecz zacznie wydostawać się przez otwór rurki zanurzeniowej, wskazując, że zbiornik jest pełny.

Zbiorniki używane jako generatory HCl zazwyczaj nie mają zainstalowanego odpowiedniego zaworu. Często mają one domowej roboty układ mosiężnych, ocynkowanych złączek miedzianych i ze stali nierdzewnej. Zawory ze stali nierdzewnej mogą być przystosowane do HCl.

Standardowe zawory zbiorników propanu posiadają zawór redukcyjny, który uruchamia się przy ciśnieniu około 375 psi. Przy takim ciśnieniu zawór automatycznie się otwiera, zmniejszając ciśnienie w zbiorniku.

Dodatkowe typy generatorów HCl:

Chemia generatorów HCl:

H2SO4 (aq) + 2NaCl (s) ---> 2 HCl (g)+ Na2SO4 (s)
(kwas siarkowy + chlorek sodu ---> gazowy chlorowodór + siarczan sodu)

Reakcja ta generuje ciepło i ciśnienie podczas produkcji HCl. Po spadku ciśnienia i zakończeniu reakcji należy podgrzać zawartość generatora, aby wytworzyć dodatkowy gazowy HCl. Wyższa temperatura dowolnego gazu zazwyczaj skutkuje wyższym ciśnieniem.

 

[ch3wbacca]

Niektóre z nich są mylące.

Między innymi... ale do rzeczy. Kwas solny nie wytwarza chlorowodoru po zmieszaniu z chlorkiem sodu. Chlorek sodu jest solą obojętną i nie reaguje z kwasem solnym.

Chlorek sodu reaguje z kwasem siarkowym, tworząc chlorowodór, jednak dzieje się tak, ponieważ jest to reakcja odwodnienia. Wytwarzana jest znaczna ilość ciepła, a zatem uwalniana jest również para wodna. Co jest kłopotliwe dla naszych celów. Potrzebujemy suchego chlorowodoru.

Istnieje lepsza metoda. Kapanie kwasu siarkowego na kwas chlorowodorowy daje dość suchy chlorowodór, zwłaszcza jeśli przepuścimy gaz przez rurkę suszącą lub inny pojemnik z wysoce stężonym kwasem siarkowym, otrzymamy bardzo suchy gaz nadający się do większości celów.

Preferowana przeze mnie metoda to chlorek wapnia i kwas solny. Jest to wolniejsza i mniej gwałtowna reakcja. Wytwarza się mniej ciepła i wilgoci. Zwykle mogę użyć go w takiej postaci, jeśli jestem w potrzebie, ale jeśli czas i okoliczności na to pozwalają, przepuszczam go również przez rurkę suszącą z większą ilością chlorku wapnia lub pojemnikiem z kwasem siarkowym, siarczan magnezu był również używany do suszenia, ale są dla niego lepsze cele.

 

[WillD]

Dziękujemy za komentarz. Poprawimy to.

 

[WillD]

To literówka. Chodziło o interakcję kwasu muriatowego ze stężonym kwasem siarkowym w celu uzyskania suchego gazowego chlorowodoru. Zastosowanie tej metody wyklucza problem twardego osadu stałego. Metoda z wykorzystaniem chlorku wapnia jako źródła i sposobu suszenia też jest dobra, rozważamy wszelkie dostępne opcje i zdecydowanie ją wskazujemy. Pozostaje tylko pytanie, jak radzić sobie z osadem siarczanu wapnia?

 

[Osmosis Vanderwaal]

Tematem wcześniejszej debaty była reakcja kwasu mrówkowego i aluminium (folii), moje wrażenie było takie, że chlorek glinu jest produktem ubocznym, a wodór gazowy jest głównym produktem, ale od czasu tej rozmowy tutaj, widziałem w książce chemicznej, twierdzenie, że ta reakcja wytwarza gaz HCl. Jeśli tak, to ma to swoje zalety. Nie wymaga ciepła, mniej rzuca się w oczy, mniej żrących chemikaliów do przechowywania. Nie podali żadnego mechanizmu ani zbilansowanego równania, więc co JEST produktem tej reakcji?

 

[Osmosis Vanderwaal]

Ok, 30 różnych stron mówi o chlorku glinu i wodorze.

 

[zaners]

Czy musi to być czysty kwas mrówkowy?

 

[SoldadoDeDrogas]

@zaners, w celu stworzenia gazu HCl, nie.
@FritBuchner masz rację, wytwarzany jest chlorek glinu i wodór. Widziałem również te twierdzenia i sam musiałem się temu przyjrzeć, jest to nawet wspomniane w mojej ulubionej demonstracji "red p cook 101", nie rozumiem dlaczego. Na przykład w filmie jest mowa o wymaganych elementach: kwasie siarkowym i soli kuchennej lub kwasie muriatowym i folii aluminiowej, co sugeruje, że w ten sposób wytwarza się gaz HCl. Być może wytwarzane są niewielkie ilości lub reakcja łańcuchowa wystąpi, jeśli zostanie pozostawiona w tym samym naczyniu?

 

[Osmosis Vanderwaal]

Potrzeba silnej zasady, aby usunąć ten jon chlorkowy. NaOH,+ AlCl= wodorotlenek glinu (AlOH) i chlorek sodu (NaCl)