Fencyklidyna (PCP) i tabletki nasenne
Fencyklidyna (PCP), znana również jako "anielski pył", jest dysocjacyjnym środkiem znieczulającym, który wpływa na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). PCP działa poprzez interakcję z różnymi układami neuroprzekaźników w mózgu, w szczególności z receptorem N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), który bierze udział w przekazywaniu bólu, uczeniu się, pamięci i poznaniu.
PCP działa jako antagonista receptora NMDA, co oznacza, że blokuje normalne funkcjonowanie tych receptorów.
Blokując receptory NMDA, PCP zakłóca aktywność glutaminianu, głównego neuroprzekaźnika pobudzającego w mózgu. To zakłócenie prowadzi do zmienionej percepcji sensorycznej, dysocjacji i znieczulenia.
W korze przedczołowej PCP zaburza wyższe funkcje poznawcze, takie jak uwaga, osąd, podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów. W układzie limbicznym PCP może wywoływać halucynacje, zniekształcone postrzeganie i zmienione emocje. PCP wpływa również na układ dopaminowy, prowadząc do zwiększenia uwalniania dopaminy i potencjalnie przyczyniając się do satysfakcjonujących i uzależniających właściwości narkotyku.
PCP może wywoływać szereg efektów, w tym dysocjację, euforię, uspokojenie, pobudzenie, dezorientację i zmienione postrzeganie zmysłowe. Użytkownicy mogą doświadczać oderwania od ciała i otoczenia, co prowadzi do zniekształconego poczucia siebie i rzeczywistości. PCP może wywoływać halucynacje, zarówno słuchowe, jak i wzrokowe, które mogą być intensywne i nieprzewidywalne. Wysokie dawki PCP mogą powodować znaczne upośledzenie psychoruchowe, utratę koordynacji, a nawet śpiączkę lub drgawki.
Z koleileki nasenne obejmują różne podtypy substancji psychotropowych, które w taki czy inny sposób zmniejszają aktywność OUN - czyli działają depresyjnie.
Oto najczęstsze grupy leków nasennych:
Benzodiazepiny: Temazepam, Triazolam, Diazepam.
Niebenzodiazepinowe leki nasenne (zolpidem, ezopiklon, zaleplon).
Agoniści receptora melatoniny (Ramelteon, Tasimelteon).
Antagoniści receptora oreksyny (Suvorexant).
Barbiturany (fenobarbital, pentobarbita).
Leki przeciwhistaminowe: Difenhydramina, Doksylamina.
Niektóre leki przeciwdepresyjne mogą być również skuteczne w promowaniu snu (trazodon, doksepina).
MieszaniePCP i leków nasennych może prowadzić do nieprzewidywalnych i potencjalnie niebezpiecznych konsekwencji. Nadmierne uspokojenie i senność mogą zwiększać ryzyko wypadków, upadków i urazów. Połączenie to może powodować poważne zawroty głowy, dezorientację i utratę koordynacji, stwarzając zagrożenie dla bezpieczeństwa osobistego.
Połączenie PCP i tabletek nasennych może wzmocnić efekty ataksji i uspokojenia, powodując potencjalną nieprzewidzianą utratę przytomności, gdy jest przyjmowane w dużych ilościach. Kluczowe jest ułożenie się w pozycji do odpoczynku, aby zminimalizować ryzyko aspiracji wymiocin podczas utraty przytomności. Ponadto należy przewidzieć potencjalne zaniki pamięci.
Obie substancje mogą mieć niekorzystny wpływ na zdrowie psychiczne, a ich połączenie może nasilać te skutki, prowadząc do pobudzenia, dezorientacji i psychozy.
Nie mamy potwierdzonych danych na temat interakcji PSA z lekami nasennymi, jednak uogólniony i dysocjacyjny wpływ PSA na ośrodkowy układ nerwowy sugeruje, że dodanie do niego substancji depresyjnej może zagrozić zdrowiu fizycznemu i psychicznemu danej osoby.
Niemniej jednak, w stanach psychotycznych z agresywnym zachowaniem, nadmiernym pobudzeniem, doświadczeniami halucynacyjnymi i innymi skutkami ubocznymi odhamowania, które może powodować PСP, silne leki nasenne, takie jak benzodiazepiny, mogą być stosowane jako środek uspokajający.
Biorąc pod uwagę powyższe, zalecamy traktowanie tej kombinacji z dużą ostrożnością i w skrajnych przypadkach.
Last edited by a moderator: