Dextromethorphan (DXM) Injectable opiates Red Bespreking: Dextromethorfan (DXM) & injecteerbare opiaten

[HEISENBERG]

Dextromethorfan (DXM) & injecteerbare opiaten

Dextromethorfan (DXM) is een geneesmiddel dat vaak wordt aangetroffen in hoestonderdrukkende middelen die zonder recept verkrijgbaar zijn. Het wordt voornamelijk gebruikt om hoesten te verlichten, maar het heeft ook psychoactieve eigenschappen die tot misbruik kunnen leiden.

DXM werkt in op sigma-1 receptoren in de hersenen, die betrokken zijn bij het moduleren van neurotransmissie en een rol spelen bij hoestonderdrukking. Dit vermindert de hoestreflex. Bij hogere doses blokkeert DXM NMDA-receptoren (N-methyl-D-aspartaat). NMDA-receptoren zijn cruciaal voor synaptische plasticiteit en geheugenfunctie. Hun blokkade kan leiden tot dissociatieve effecten, vergelijkbaar met die van ketamine of fencyclidine (PCP).

DXM remt de heropname van serotonine, waardoor het serotonineniveau in de hersenen toeneemt. Dit kan lichte euforie veroorzaken en kan het serotoninesyndroom veroorzaken als het samen met andere serotonerge middelen wordt ingenomen. DXM remt ook de heropname van noradrenaline, wat kan bijdragen aan een verhoogde alertheid en energie.

DXM wordt in de lever gemetaboliseerd door het enzym cytochroom P450 2D6 (CYP2D6) tot de actieve metaboliet dextrorfan (DXO), die ook NMDA-antagonistische eigenschappen heeft. De activiteit van CYP2D6 varieert tussen individuen, wat leidt tot verschillende niveaus van gevoeligheid en risico op bijwerkingen.


Injecteerbare opiaten, ook bekend als opioïden wanneer zowel natuurlijke als synthetische derivaten in beschouwing worden genomen, zijn een klasse geneesmiddelen die zich binden aan opioïde receptoren in de hersenen, het ruggenmerg en andere delen van het lichaam. Deze medicijnen worden voornamelijk gebruikt voor pijnbestrijding, maar ze hebben ook een aanzienlijk potentieel voor misbruik en verslaving.

Opioïde receptoren:

• Mu receptoren (μ): Het primaire doelwit voor de meeste opioïden, verantwoordelijk voor pijnstilling, euforie, ademhalingsdepressie en lichamelijke afhankelijkheid.
• Delta receptoren (δ): Dragen bij aan analgesie en kunnen stemming en emotionele reacties moduleren.
• Kappa Receptoren (κ): Betrokken bij analgesie, dysforie en hallucinaties.

Wanneer opioïden zich binden aan deze receptoren, remmen ze de afgifte van neurotransmitters zoals substance P en glutamaat, die betrokken zijn bij de overdracht van pijnsignalen. Deze binding triggert ook de afgifte van dopamine in de beloningsroutes van de hersenen, wat leidt tot gevoelens van euforie, wat kan bijdragen aan hun verslavend potentieel.

Voorbeelden van injecteerbare opiaten

• Morfine: Bindt zich voornamelijk aan mu-receptoren en heeft sterke pijnstillende en euforische effecten.
• Heroïne (diacetylmorfine): Gaat snel door de bloed-hersenbarrière en wordt omgezet in morfine, wat zorgt voor intense euforie en pijnstilling.
• Fentanyl: zeer krachtige mu-receptoragonist, ongeveer 50-100 keer krachtiger dan morfine.
• Hydromorfon (Dilaudid): Vergelijkbaar met morfine maar krachtiger, zorgt voor effectieve analgesie en euforie.
• Oxymorfon: Krachtige mu-receptoragonist, gebruikt voor zijn sterke pijnstillende effecten.

Opioïden worden voornamelijk in de lever gemetaboliseerd door enzymen zoals cytochroom P450.


Het combineren van DXM met injecteerbare opiaten kan leiden tot een reeks significante en potentieel gevaarlijke effecten vanwege hun overlappende en synergetische effecten op het centrale zenuwstelsel.

1. Versterkte CNS-depressie: Beide stoffen kunnen een depressie van het centrale zenuwstelsel (CZS) veroorzaken, wat leidt tot duizeligheid, slaperigheid en verminderde cognitieve en motorische functies. In combinatie kunnen deze effecten meer uitgesproken zijn, waardoor het risico op ongelukken en verwondingen toeneemt. Patiënten kunnen ernstige sedatie en verminderd oordeelsvermogen ervaren.
2. Ademhalingsdepressie: Zowel DXM als injecteerbare opiaten kunnen ademhalingsdepressie veroorzaken door de ademhalingscentra van de hersenstam te onderdrukken. Wanneer ze samen worden gebruikt, kan dit effect aanzienlijk worden versterkt, waardoor het risico op levensbedreigend ademhalingsfalen toeneemt. Dit is vooral een probleem bij overdosering.
3. Verhoogd risico op overdosis: Door de gecombineerde depressieve effecten op het CZS en het ademhalingssysteem is er een aanzienlijk verhoogd risico op overdosering wanneer DXM en injecteerbare opiaten samen worden gebruikt. Dit is vooral het geval als er hogere doses van een van beide stoffen worden genomen, of als de persoon een lage tolerantie heeft voor een of beide stoffen.
4. Bijkomende bijwerkingen: Andere bijwerkingen zijn misselijkheid, braken, constipatie en urineretentie. Langdurig gebruik of misbruik van deze combinatie kan leiden tot tolerantie en afhankelijkheid, met een verhoogd risico op ontwenningsverschijnselen bij het stoppen.
5. Metabole interacties: Individuele variaties in het metabolisme van geneesmiddelen, vooral met betrekking tot de cytochroom P450-enzymen, kunnen de effecten van deze geneesmiddelen veranderen. DXM wordt bijvoorbeeld gemetaboliseerd door CYP2D6 en personen met verschillende niveaus van dit enzym kunnen verschillende intensiteit van de effecten ervaren.
6. Serotoninesyndroom: Het combineren van DXM met opioïden zoals morfine kan het risico op het serotoninesyndroom verhogen. Dit is een zeldzame maar ernstige aandoening die wordt gekenmerkt door symptomen zoals verwardheid, hallucinaties, toevallen, extreme veranderingen in bloeddruk, verhoogde hartslag, koorts, overmatig zweten, rillen, spierstijfheid, beven, gebrek aan coördinatie, misselijkheid, braken en diarree. Ernstige gevallen kunnen leiden tot coma of de dood.

De combinatie van DXM en injecteerbare opiaten brengt aanzienlijke gezondheidsrisico's met zich mee, vooral door hun synergetische effecten op de ademhalingswegen en het centrale zenuwstelsel.

Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.