Διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος (LSD): Μια σε βάθος διερεύνηση

Γενικές πληροφορίες

Το λυσεργικό διαιθυλαμίδιο οξέος (LSD), γνωστό στην καθομιλουμένη ως οξύ, είναι μια ισχυρή ψυχοδραστική ουσία που φημίζεται για την ικανότητά της να προκαλεί βαθιές μεταβολές στην αντίληψη, τη διάθεση και τη συνείδηση. Χημικά ταξινομημένο ως ψυχεδελική ένωση, το LSD ανήκει στην οικογένεια των εργολινών και προέρχεται από το λυσεργικό οξύ, μια φυσική ένωση που απαντάται στον μύκητα της ερυσιβώδους πυρηνόρροιας που αναπτύσσεται σε ορισμένα σιτηρά, ιδίως στη σίκαλη. Η σύνθεση του LSD επιτεύχθηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χημικό Albert Hofmann το 1938 στο πλαίσιο της έρευνας για τα αλκαλοειδή της ερυσιβώδους πυρηνόρροιας. Ωστόσο, οι ψυχοδραστικές του ιδιότητες δεν ανακαλύφθηκαν μέχρι τις 19 Απριλίου 1943, όταν ο Hofmann άγγιξε τυχαία μια μικρή ποσότητα και βίωσε τις νοητικές του επιδράσεις.

Φόρμουλα LSD και διάλυμα LSD

Το LSD απέκτησε εξέχουσα θέση στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ως βασικό συστατικό των αντιπολιτισμικών κινημάτων, ιδίως στους τομείς της τέχνης, της μουσικής και της πνευματικότητας. Η σύνδεσή του με προσωπικότητες όπως ο Timothy Leary και η εξερεύνηση της συνείδησης οδήγησαν σε ευρύ ενδιαφέρον για τις δυνατότητές του ως εργαλείο αυτογνωσίας και υπέρβασης. Ωστόσο, λόγω των ανησυχιών σχετικά με την ασφάλεια και τη δυνατότητα κατάχρησης, το LSD κατατάχθηκε ως ελεγχόμενη ουσία του Πίνακα Ι στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1970, σταματώντας ουσιαστικά τις περισσότερες έρευνες για τις θεραπευτικές εφαρμογές του.

Παρά την παρανομία του, το LSD παραμένει ένα δημοφιλές ψυχαγωγικό ναρκωτικό, με τους χρήστες να αναζητούν τις παραισθησιογόνες επιδράσεις του, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν οπτικές και ακουστικές παραμορφώσεις, συναισθησία και βαθιές μεταβολές στα πρότυπα σκέψης και στην αντίληψη του εγώ. Το LSD λαμβάνεται συνήθως από το στόμα, συνηθέστερα με τη μορφή χαρτιού στυπόχαρτου εμποτισμένου με την ένωση ή ως υγρές σταγόνες που απορροφώνται σε διάφορα υποστρώματα. Οι επιδράσεις του LSD εξαρτώνται από τη δόση, με χαμηλότερες δόσεις να προκαλούν ηπιότερες μεταβολές στην αντίληψη και υψηλότερες δόσεις να οδηγούν σε πιο έντονες ψυχεδελικές εμπειρίες. Η διάρκεια των επιδράσεων κυμαίνεται συνήθως από 6 έως 12 ώρες, με υπολειμματικές επιδράσεις που ενδεχομένως διαρκούν έως και 24 ώρες ή περισσότερο.

Σημάδια LSD

Ενώ το LSD συνδέεται συχνά με την ψυχαγωγική χρήση, υπάρχει συνεχές ενδιαφέρον για τις πιθανές θεραπευτικές εφαρμογές του. Έρευνες που διεξήχθησαν στα μέσα του 20ου αιώνα υπέδειξαν ότι το LSD θα μπορούσε να είναι ευεργετικό στη θεραπεία διαφόρων ψυχιατρικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, του άγχους και του εθισμού. Πρόσφατες μελέτες έχουν επίσης διερευνήσει τις δυνατότητές του στη φροντίδα στο τέλος της ζωής, ιδίως για ασθενείς που αντιμετωπίζουν ανίατη ασθένεια. Ωστόσο, νομικά και ρυθμιστικά εμπόδια έχουν εμποδίσει την πρόοδο στον τομέα αυτό, περιορίζοντας τη διαθεσιμότητα του LSD για κλινική έρευνα και θεραπευτική χρήση.

Φυσικές ιδιότητες

Η διαιθυλαμίδη λυσεργικού οξέος (LSD) διαθέτει αρκετές χαρακτηριστικές φυσικές ιδιότητες που συμβάλλουν στα μοναδικά χαρακτηριστικά και τις μεθόδους χρήσης της.

Εμφάνιση: Το καθαρό LSD παρουσιάζεται συνήθως ως άχρωμο, άοσμο κρυσταλλικό στερεό. Ωστόσο, λόγω της ακραίας δραστικότητάς του, το LSD παράγεται και διανέμεται συχνά με τη μορφή άλατος για να διευκολύνεται ο χειρισμός και η δοσολογία. Οι συνήθεις μορφές άλατος περιλαμβάνουν το τρυγικό LSD ή το υδροχλωρικό LSD, τα οποία είναι πιο σταθερά και διαλυτά από την καθαρή ένωση.

Διαλυτότητα: Το LSD παρουσιάζει περιορισμένη διαλυτότητα στο νερό, αλλά είναι εξαιρετικά διαλυτό σε οργανικούς διαλύτες όπως η αιθανόλη και το διμεθυλοσουλφοξείδιο (DMSO). Αυτό το προφίλ διαλυτότητας επηρεάζει τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση, τον καθαρισμό και τη διαμόρφωσή του σε διάφορες δοσολογικές μορφές. Για ψυχαγωγική χρήση, το LSD συνήθως διαλύεται σε διαλύτη και εφαρμόζεται σε ένα υπόστρωμα φορέα, όπως χαρτί στυπόχαρτο ή τετράγωνα ζελατίνης, για λήψη από το στόμα.

Νερό 67,02 mg/ml (20 °C) [ελεύθερη βάση]

Σημείο τήξης:

• LSD Base 80-85 °C
• Τρυγικό LSD 198-200°C

LSD κρυσταλλικά

Χημικές ιδιότητες

Η διαιθυλαμίδη λυσεργικού οξέος (LSD) χαρακτηρίζεται από ένα πολύπλοκο σύνολο χημικών ιδιοτήτων που διέπουν τις ψυχοδραστικές επιδράσεις και τη φαρμακολογική της δράση.

Η χημική δομή του LSD αποτελείται από ένα δικυκλικό σύστημα δακτυλίων με μια διαιθυλομονάδα συνδεδεμένη με το άτομο του αζώτου. Αυτή η μοναδική δομή προσδίδει στο LSD υψηλή δραστικότητα και εκλεκτικότητα για συγκεκριμένους στόχους υποδοχέων στον εγκέφαλο.

Ισομερή του LSD

Στερεοχημεία: Το LSD είναι μια χειρόμορφη ένωση με δύο στερεοκέντρα στα άτομα άνθρακα C-5 και C-8, έτσι ώστε θεωρητικά θα μπορούσαν να υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά οπτικά ισομερή του LSD. Το LSD, που ονομάζεται επίσης (+)-d-LSD, έχει την απόλυτη διαμόρφωση (5R,8R). Τα στερεοϊσομερή 5S των λυσεργιαμιδίων δεν υπάρχουν στη φύση και δεν σχηματίζονται κατά τη σύνθεση από το d-λυσεργικό οξύ. Αναδρομικά, το στερεοκέντρο C-5 θα μπορούσε να αναλυθεί ως έχον την ίδια διαμόρφωση με τον α άνθρακα του α-άνθρακα του αμινοξέος L-τρυπτοφάνη που απαντάται στη φύση, πρόδρομος όλων των βιοσυνθετικών ενώσεων εργολίνης.

Ωστόσο, το LSD και το iso-LSD, τα δύο ισομερή C-8, μετατρέπονται ταχέως παρουσία βάσεων, καθώς το άλφα πρωτόνιο είναι όξινο και μπορεί να αποπρωτονιωθεί και να επαναπρωτονιωθεί. Το μη ψυχοδραστικό iso-LSD που έχει σχηματιστεί κατά τη σύνθεση μπορεί να διαχωριστεί με χρωματογραφία και μπορεί να ισομεριστεί σε LSD.

Τα καθαρά άλατα του LSD είναι τριβολοφώτεινα, εκπέμποντας μικρές λάμψεις λευκού φωτός όταν ανακινείται στο σκοτάδι. Το LSD είναι έντονα φθορίζον και λάμπει γαλαζωπό-λευκό υπό υπεριώδες φως. Η στερεοχημεία του LSD θεωρείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στις φαρμακολογικές του επιδράσεις και στις αλληλεπιδράσεις του με τους υποδοχείς σεροτονίνης στον εγκέφαλο.

Ιδιότητες οξέος-βάσης: Το LSD είναι μια ασθενώς βασική ένωση που μπορεί να υποστεί πρωτονίωση ή αποπρωτονίωση ανάλογα με το pH του περιβάλλοντός της. Στην ουδέτερη μορφή του, το LSD υπάρχει κυρίως ως ελεύθερη βάση, η οποία είναι λιγότερο διαλυτή στο νερό και λιγότερο βιοδιαθέσιμη σε σύγκριση με τις μορφές των αλάτων του. Σε όξινες συνθήκες, όπως στο στομάχι μετά από λήψη από το στόμα, το LSD πρωτονιώνεται και μετατρέπεται στις υδατοδιαλυτές μορφές αλάτων του, όπως το τρυγικό LSD ή το υδροχλωρικό LSD, γεγονός που ενισχύει την απορρόφηση και τη βιοδιαθεσιμότητά του.

• Ονομασία IUPAC: (Ν,Ν-διαιθυλ-7-μεθυλ-4,6,6,6α,7,8,9-εξαϋδροινδολο[4,3-fg]κινολίνη-9-καρβοξαμίδιο
• Αριθμός CAS: 50-37-3
• Άλλες ονομασίες: LAD- LSD- LSD-25- 9,10-Didehydro-N,N diethyl-6-methylergoline-8-β-carboxamide

Ποιοτικές δοκιμές αντιδραστηρίων

Η έκθεση των ενώσεων στα αντιδραστήρια προκαλεί χρωματική αλλαγή που είναι ενδεικτική της υπό εξέταση ένωσης.

Τρόποι σύνθεσης

Το LSD είναι παράγωγο της εργολίνης. Συνήθως συντίθεται με την αντίδραση διαιθυλαμίνης με μια ενεργοποιημένη μορφή λυσεργικού οξέος. Στα αντιδραστήρια ενεργοποίησης περιλαμβάνονται το χλωριούχο φωσφορυλ και αντιδραστήρια σύζευξης πεπτιδίων όπως το PyBOP.

LSD από LSA με φωσφορυλοχλωρίδιο

LSD από LSA με PyBOP

Το λυσεργικό οξύ παρασκευάζεται με αλκαλική υδρόλυση λυσεργαμιδίων όπως η εργοταμίνη, μια ουσία που συνήθως προέρχεται από τον μύκητα της αγριάδας σε πλάκα άγαρ- ή, θεωρητικά δυνατό, αλλά μη πρακτικό και ασυνήθιστο, από την εργοτίνη (αμίδιο του λυσεργικού οξέος, LSA) που εξάγεται από σπόρους πρωινής δόξας. Το λυσεργικό οξύ μπορεί επίσης να παραχθεί συνθετικά, αν και οι διαδικασίες αυτές δεν χρησιμοποιούνται στη λαθραία παρασκευή λόγω των χαμηλών αποδόσεων και της υψηλής πολυπλοκότητάς τους.

Επιδράσεις και δοσολογία

Το LSD καταναλώνεται συνηθέστερα από το στόμα, είτε με την κατάποση χαρτιού στυπόχαρτου εμποτισμένου με την ένωση είτε με τη λήψη υγρών σταγόνων που τοποθετούνται απευθείας στη γλώσσα. Το χαρτί blotter, συχνά διακοσμημένο με πολύχρωμα σχέδια ή μοτίβα, είναι ένα δημοφιλές μέσο για τη διανομή του LSD λόγω της ευκολίας χειρισμού και δοσολογίας του. Το υγρό LSD, συνήθως διαλυμένο σε αιθανόλη ή άλλο διαλύτη, προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στη δοσολογία και τη χορήγηση, αλλά απαιτεί προσεκτική μέτρηση για την αποφυγή υπερδοσολογίας.

Κύβος ζάχαρης LSD

Οι υποκειμενικές επιδράσεις περιλαμβάνουν αλλοιώσεις στα οπτικά μοτίβα, παραισθητικές αντιλήψεις, παραμόρφωση της αντίληψης του χρόνου, αυξημένη αυτοαντίληψη, αφηρημένη σκέψη, ενισχυμένη απόλαυση της μουσικής, αισθήματα έντονης ευτυχίας και μειωμένη αίσθηση του εαυτού. Η χρήση του LSD συνδέεται συνήθως με εμπειρίες που περιγράφονται ως μυστικιστικές, μερικές φορές πιστεύεται ότι βοηθούν στην ενδοσκόπηση και την προσωπική ανάπτυξη. Έχει χαρακτηριστεί ως η εναρκτήρια σύγχρονη ενθεογενετική ουσία, μια κατηγορία που συνήθως προορίζεται για τα παραδοσιακά βοτανικά παρασκευάσματα ή συμπυκνώματα.

Σε αντίθεση με πολλές παράνομες ουσίες, το LSD δεν έχει συνδεθεί οριστικά με φυσιολογική τοξικότητα ή εθιστικές ιδιότητες. Παρ' όλα αυτά, μπορεί να εμφανιστούν δυσμενείς ψυχολογικές αντιδράσεις, όπως ακραίο άγχος, αισθήματα καταδίωξης, ψευδείς πεποιθήσεις και επεισόδια ψύχωσης, ιδίως σε άτομα με προδιάθεση σε καταστάσεις ψυχικής υγείας.

Φαρμακολογία

Σύμφωνα με διάφορες μελέτες, το LSD δρα ως μερικός αγωνιστής στους περισσότερους υποτύπους υποδοχέων σεροτονίνης, συμπεριλαμβανομένων των υποδοχέων 5-HT1A, 5-HT2A, 5-HT2B, 5-HT2C και 5-HT6, με υψηλή συγγένεια. Οι υποδοχείς 5-HT3 και 5-HT4 αποκλείονται. Οι υποδοχείς 5-HT5B, οι οποίοι δεν έχουν βρεθεί στον άνθρωπο, έχουν επίσης υψηλή συγγένεια για το LSD.

Ο μηχανισμός των ψυχεδελικών επιδράσεων του LSD θεωρείται ότι είναι η αγωνιστική (δεσμευτική) δράση στους υποτύπους υποδοχέων 5-HT2A, 5-HT2C και 5-HT1A, με υψηλές συγγένειες. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς η μεταβαλλόμενη σηματοδότηση της σεροτονίνης μπορεί να οδηγήσει στον χαρακτηριστικό καταρράκτη οπτικών και γνωστικών επιδράσεων του LSD είναι διαθέσιμες εδώ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο μηχανισμός δεν είναι πλήρως κατανοητός.

Συγγένειες σύνδεσης του LSD με διάφορους υποδοχείς.

Πρόσφατες έρευνες διαπίστωσαν επίσης ότι το LSD ενεργοποιεί διαφορετικούς καταρράκτες ενδοκυτταρικής σηματοδότησης από την ενδογενή σεροτονίνη, ακόμη και όταν συνδέεται στις ίδιες θέσεις υποδοχέων. Επειδή οι ενδοκυτταρικοί καταρράκτες σηματοδότησης επηρεάζουν τη γονιδιακή έκφραση, τα επαγόμενα από το LSD σηματοδοτικά συμβάντα εντός των κυττάρων μπορεί να μεταβάλλουν ακατάλληλα τη γονιδιακή έκφραση, η οποία με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στη νευρωνική κατάσταση και στη συνέχεια στη νόηση.

Τα ευρήματα αυτά βοηθούν να εξηγηθεί γιατί οι συμπεριφορικές επιδράσεις μπορεί να μοιάζουν με την παρανοϊκή σχιζοφρένεια στους ανθρώπους.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η οξεία χρήση LSD αυξάνει την έκφραση ενός μικρού συνόλου γονιδίων στον εγκέφαλο των θηλαστικών που εμπλέκονται σε ένα ευρύ φάσμα κυτταρικών λειτουργιών που εμπλέκονται στη συναπτική πλαστικότητα, τη γλουταματεργική σηματοδότηση, την κυτταροσκελετική αρχιτεκτονική και ίσως την επικοινωνία μεταξύ της σύναψης και του πυρήνα.

Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι το LSD διαθέτει αποτελεσματικότητα δέσμευσης σε όλους τους υποδοχείς ντοπαμίνης και όλους τους υποδοχείς νορεπινεφρίνης. Τα περισσότερα σεροτονινεργικά ψυχεδελικά δεν είναι σημαντικά ντοπαμινεργικά, οπότε το LSD είναι μοναδικό από αυτή την άποψη. Ειδικότερα, έχει αποδειχθεί ότι η αγωνιστική δράση του LSD στον υποδοχέα D2 συμβάλλει στις υποκειμενικές επιδράσεις του.

Αποθήκευση

Το LSD είναι σχετικά ασταθές παρουσία φωτός, θερμότητας και οξυγόνου, τα οποία μπορούν να υποβαθμίσουν την ένωση με την πάροδο του χρόνου. Για να διατηρηθεί η ισχύς και η ακεραιότητά του, το LSD πρέπει να αποθηκεύεται σε δροσερό, σκοτεινό και ξηρό περιβάλλον, κατά προτίμηση σε αεροστεγή δοχεία. Οι κατάλληλες συνθήκες αποθήκευσης είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της ποιότητας των προϊόντων που περιέχουν LSD και την ελαχιστοποίηση της υποβάθμισης κατά το χειρισμό και τη μεταφορά.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι, η διαιθυλαμίδη λυσεργικού οξέος (LSD) παραμένει μια ουσία βαθύτατου ενδιαφέροντος και αμφισβήτησης, με την πλούσια ιστορία της και τις πολύπλοκες φαρμακολογικές επιδράσεις της να την καθιστούν αντικείμενο αέναης γοητείας. Παρά την ταξινόμησή του ως ελεγχόμενη ουσία του Πίνακα Ι και τα νομικά εμπόδια που εμποδίζουν την έρευνα, το LSD εξακολουθεί να γοητεύει ερευνητές, κλινικούς ιατρούς και λάτρεις. Οι πιθανές θεραπευτικές εφαρμογές του, ιδίως στον τομέα της ψυχικής υγείας, δικαιολογούν περαιτέρω έρευνα υπό ελεγχόμενες συνθήκες. Επιπλέον, η μοναδική ικανότητα του LSD να μεταβάλλει τη συνείδηση και να προκαλεί μυστικιστικές εμπειρίες υπογραμμίζει τη σημασία του ως εργαλείου για τη συνειδητοποίηση του ανθρώπινου νου και τη διερεύνηση της φύσης της ίδιας της συνείδησης. Ωστόσο, οι ηθικές εκτιμήσεις και οι ανησυχίες για την ασφάλεια πρέπει να καθοδηγούν τις μελλοντικές ερευνητικές προσπάθειες, ώστε να διασφαλιστεί η υπεύθυνη διερεύνηση των πιθανών οφελών και κινδύνων του LSD. Περνώντας αυτές τις προκλήσεις με επιστημονική αυστηρότητα και συμπόνια, μπορεί να ξεκλειδώσουμε νέες γνώσεις για τη λειτουργία του εγκεφάλου και να ανοίξουμε το δρόμο για καινοτόμες προσεγγίσεις στη θεραπεία και την αυτογνωσία.

Βιβλιογραφία

• Bailey, Keith, Denise Verner και Donald Legault. "Διάκριση ορισμένων διαλκυλικών αμιδίων των λυσεργικών και ισο-λυσεργικών οξέων από το LSD". Journal of the Association of Official Analytical Chemists 56.1 (1973): 88-99. https://academic.oup.com/jaoac/article-abstract/56/1/88/5711736
• Clark, C. C. "The differentiation of lysergic acid diethylamide (LSD) from N-methyl-N-propyl and N-butyl amides of lysergic acid". Journal of Forensic Sciences 34.3 (1989): 532-546. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/34/3/532/1182282
• Harris, Howard A. και Thomas Kane. "Μέθοδος ταυτοποίησης της διαιθυλαμίδης λυσεργικού οξέος (LSD) με χρήση συσκευής δειγματοληψίας μικροσκοπίου με φασματοσκοπία υπερύθρου μετασχηματισμού Fourier (FT/IR)". Journal of Forensic Sciences 36.4 (1991): 1186-1191. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/36/4/1186/1182776
• https://psychonautwiki.org/wiki/LSD
• https://en.wikipedia.org/wiki/LSD