Το παρακάτω κείμενο παρατίθεται από τον χρήστη του Reddit "Spagetiies"´. Δεν διαθέτω τη χημική εξειδίκευση για να επιβεβαιώσω αν αυτό λειτουργεί, αλλά ίσως εσείς μπορείτε να διαπιστώσετε αν αυτό είναι χρήσιμο!
ΥΓ: Αν κάποιος είναι πρόθυμος να με βοηθήσει, ψάχνω έναν τρόπο να συνθέσω αμφεταμίνη με κυρίως σπιτικά σκεύη, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ <3
Τώρα στη "μοναδική σύνθεση"
"Μια σύνθεση αμφεταμίνης τόσο μοναδική (και μη ρυθμιζόμενη) που θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον κόσμο των αμφεταμινών".
Εντάξει, ξέρω ότι πολλοί από τους τίτλους μου είναι "click bait-y (είναι αυτή λέξη;)" όπως αυτός, αλλά αυτός είναι πραγματικά ένας πολύ μοναδικός τρόπος για να γίνουν τα πράγματα, και περνάει μέσα από ενδιάμεσα προϊόντα που πραγματικά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν. Θα ήθελα επίσης να προλογίσω αυτή τη θέση λέγοντας, ότι αυτή η σύνθεση είναι ελλιπής, καθώς δεν έχει γίνει αρκετή έρευνα για το θέμα ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα αν θα λειτουργήσει ή όχι. Ορισμένες από τις αντιδράσεις είναι παραλλαγές γνωστών αντιδράσεων, αλλά με περίεργους και μη τυποποιημένους τρόπους που οδηγούν σε μια τόσο απλή σύνθεση (ενδεχομένως).
Στην τελευταία μου ανάρτηση λοιπόν περιέγραψα μια σύνθεση ενολικών αμφεταμινών με χρήση οξικοακετικού αιθυλεστέρα. Τώρα, ενώ η μέθοδος αυτή έχει καλές αποδόσεις, έχει μερικά προβλήματα. Πρώτον, ο ακετοοξικός αιθυλεστέρας δεν φυτρώνει ακριβώς στα δέντρα [σε αντίθεση με τα αντιδραστήρια αυτής της σύνθεσης
] και η παρασκευή του είναι αρκετά δύσκολη, ενδεχομένως επικίνδυνη και με χαμηλή απόδοση. Επιπροσθέτως, το αλογονοβενζόλιο έπρεπε επίσης να παρασκευαστεί, γεγονός που προσθέτει ένα βήμα σε κάθε σύνθεση. Τέλος, η ένωση θα έπρεπε να σαπωνοποιηθεί και να αποκαρβοξυλιωθεί για να προκύψει το P2P, η άμεση πρόδρομη ουσία της αμφεταμίνης.
Εντάξει τώρα ας μιλήσουμε για το γιατί αυτή η σύνθεση είναι τόσο μοναδική. Η αμφεταμίνη (α) παραδοσιακά είχε 3 πρόδρομες ουσίες: εφεδρίνη, P2P και P2NP. Και οι 3 αυτές ενώσεις δίνουν την αμφεταμίνη σας μέσω αναγωγών. Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη πρόδρομη ουσία που παράγει αμφεταμίνη μέσω μιας εντελώς διαφορετικής μεθόδου, της οξείδωσης. Αυτή η ένωση είναι επί του παρόντος γνωστή ως α-μεθυλ-διυδρο-κινναμωμικό οξύ. Βλέπετε, αν σχηματίσετε το αμίδιο αυτής της ένωσης και εκτελέσετε μια αναδιάταξη Hoffman, θα λάβετε αμφεταμίνη. Η αναδιάταξη Hoffman είναι μια πολύ απλή αντίδραση η οποία για όλους τους εντατικούς σκοπούς δεν μπορεί να ρυθμιστεί.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της μεθόδου σύνθεσης. Για να πάρουμε το α-μεθυλοδιυδροκινναμικό οξύ (εφεξής AMDCA) πρέπει να το παρασκευάσουμε. Η παρασκευή αυτής της ένωσης είναι πολύ, πολύ, πολύ πιο δύσκολη από την παρασκευή του P2P, εάν πρόκειται για μεμονωμένες προσθήκες, αλλά όταν τα κάνετε όλα σε ένα βήμα μπορείτε να παραγάγετε αυτή την ένωση χωρίς πρόβλημα (αυτή η αντίδραση κάνει τη σύνθεση του P2P να μοιάζει με πυρηνική επιστήμη, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ πιο πολύπλοκη από τεχνικής πλευράς). Το AMDCA μπορεί (ενδεχομένως) να γίνει από μία μόνο αντίδραση με αυτό που είναι γνωστό ως κιτρακονικό οξύ (και μεσακονικό οξύ, το οποίο είμαι σίγουρος ότι αν διαχωρίσετε τα 2 θα μπορούσατε να ελέγξετε τη στειροχημεία και να φτιάξετε μόνο D-αμφεταμίνη, αν και δεν είναι σαφές ποιο θα έκανε D-αμφεταμίνη). Αλλά τώρα μόλις σας σύστησα μια ένωση που δεν έχετε ακούσει ποτέ και σας πρότεινα μια αντίδραση χωρίς να δώσω λεπτομέρειες (πόσο αγενές εκ μέρους μου, το ξέρω). Ας μιλήσουμε λοιπόν για μια ένωση που έχετε ακούσει, το κιτρικό οξύ. Κατά την ξηρή απόσταξη, σε ατμοσφαιρική πίεση, το κιτρικό οξύ αφυδατώνεται/αποκαρβοξυλιώνεται σε ιτακονικό οξύ. Ωστόσο, καταστροφικές αποστάξεις όπως αυτή σας αφήνουν ένα ακάθαρτο απόσταγμα, και ακόμα δεν έχουμε το γλυκό μας κιτρικό οξύ. Ευτυχώς, το ιτακονικό οξύ ισομερίζεται σε κιτρακονικό οξύ υπό θέρμανση, πράγμα που σημαίνει ότι ο καθαρισμός και η ισομερίωση της ένωσής σας συμβαίνουν σε ένα βήμα (yayyy!!!!).
Για να μετατρέψετε το κιτρακονικό σας οξύ σε AMDCA θα χρειαστείτε 3 πράγματα: (οποιοδήποτε θα κάνει, αν και τα ιδιαίτερα δραστικά όπως η ινδόλη θα λειτουργήσουν καλύτερα, αν και η ινδόλη συγκεκριμένα θα αποικοδομηθεί στο στάδιο AMDCA -> αμφεταμίνη), ένα οξύ Lewis (ή μια ισχυρή βάση, δεν το έχω καταλάβει πλήρως αυτό), και γνώση που δεν υπάρχει.
Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται πολύ τεχνικά, οπότε αν δεν ξέρετε πολλά από χημεία θα δυσκολευτείτε με κάποια από αυτά τα πράγματα.
Στην ουσία προσπαθούμε να αλκυλιώσουμε τον αρωματικό μας σε μια θέση, χρησιμοποιώντας το κιτρακονικό μας οξύ. Η σχηματιζόμενη ένωση θα αποκαρβοξυλιωθεί αυτόματα για να σχηματίσει το AMDCA μας. Υπάρχουν 2 πιθανές μέθοδοι για να γίνει αυτό, και οι δύο έχουν διαφορετικές παραλλαγές γι' αυτό θα προσπαθήσω να καλύψω όσο το δυνατόν περισσότερα.
Το κιτρακονικό οξύ είναι αρκετά μεγάλο μόριο, καθώς περιέχει πολλές διαφορετικές λειτουργικές ομάδες. Τα γεγονότα που μας απασχολούν είναι τα εξής: έχει διπλό δεσμό όπου η μία πλευρά έχει μεγαλύτερη πυκνότητα ηλεκτρονίων, μεγαλύτερο βαθμό υποκατάστασης, είναι πιο στερικά παρεμποδισμένη και δεν έχει υδρογόνο συνδεδεμένο σε αυτήν. Η άλλη πλευρά του διπλού δεσμού είναι ακριβώς η αντίθετη. Θέλουμε το αρωματικό να προστεθεί στη λιγότερο παρεμποδισμένη πλευρά για μια επιτυχή αντίδραση.
Αν κάναμε μια καταλυόμενη από οξύ ψευδο- FC αλκυλίωση θα μπορούσαμε να καταλήξουμε με το λάθος (δομικό) ισομερές λόγω του κανόνα markovnikov. Θα µπορούσαµε επίσης να καταλήξουµε στο σωστό ισοµερές λόγω των στερικών επιδράσεων των 2 καρβονυλίων, του µεθυλίου και του µεγέθους του αρωµατικού.
Αν κάνουμε μια καταλυόμενη από βάση αντίδραση micheal θα έχουμε κάτι περίεργο. Καμία βιβλιογραφία που έχω βρει δεν συζητά τη χρήση αλκενίων ως δότη. Η αντίδραση θα ήταν επίσης δυσμενής με την πρώτη ματιά λόγω του σπασίματος του αρωματικού, αν και αυτό είναι μόνο προσωρινό καθώς το αλκένιο στο κιτρακονικό οξύ θα μεταφερθεί μετά την αλκυλίωση. Κινδυνεύουμε επίσης με κυκλοφορδία λόγω του ότι και οι δύο ενώσεις έχουν αλκένια (αν και αυτό είναι πολύ δυσμενές). Είναι επίσης πιθανό το κιτρακονικό οξύ να πολυμεριστεί προτού μπορέσει να αντιδράσει με το αρωματικό (αν και αυτό επιβραδύνεται χάρη σε αυτόν τον τριτογενή άνθρακα που είναι πραγματικά άθλιος στον πολυμερισμό).
Πίσω στα εύκολα πράγματα:
Συνολικά, η ρύθμιση της αντίδρασης μπορεί να μοιάζει με αυτό: Απόσταξη κιτρικού οξέος 2x, προσθήκη κιτρακονικού οξέος και αρωματικού στον κατάλληλο διαλύτη (πιθανώς απλώς κάποιο επτάνιο ή αιθέρα). Προσθέτουμε Χ (το οξύ/βάση/καταλύτη μας) και επαναρροή για Υ ώρες. Στη συνέχεια εκτελείτε μια επεξεργασία προσθέτοντας βάση/οξύ (ανάλογα με το διαλύτη) και φιλτράρετε. Πλένετε με διαλύτη και στεγνώνετε. Προσθέστε AMDCA σε ισομοριακή ποσότητα ουρίας και θερμάνετε μέχρι να σχηματιστεί αμίδιο (το βήμα αυτό θα μπορούσε επίσης να γίνει με τη χρήση καταλύτη βορικού οξέος σε διαλύτη αμμωνίας). Πλένεται και ανακρυσταλλώνεται. Προσθέστε AMDCA-αμίδιο σε λευκαντικό ή άλλο οξειδωτικό της αναδιάταξης Hoffman. Συλλέξτε το αμφεταμινέλαιο, στεγνώστε το πάνω σε θειικό μαγνήσιο και προσθέστε το στην ακετόνη. Φουσκώστε σε HCl ή ρίξτε σε θειικό οξύ για να φτιάξετε άλας αμφεταμίνης.
Όλο αυτό το σχέδιο φαίνεται αρκετά εύκολο, απλά πρέπει να επιβεβαιωθεί ότι λειτουργεί.
Πιθανά μειονεκτήματα (αν λειτουργήσει) περιλαμβάνουν: Τέλος, και αυτό είναι το χειρότερο όλων, αυτή η μέθοδος θα ενθάρρυνε οικονομίες κλίμακας που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ πριν. Το κιτρικό οξύ είναι τόσο ανεξέλεγκτο και μη ρυθμιζόμενο που αυτή η σύνθεση γίνεται πρακτική σε μεγάλες κλίμακες. Η αμμωνία/ουρία και τα αρωματικά δεν είναι καθόλου καλύτερα όσον αφορά τη δυνατότητα ρύθμισης, και οι λευκαντικές ουσίες μπορούν να παραχθούν με ηλεκτρόλυση αλάτων. Θέλω να πω, γαμώτο, το μόνο πράγμα σε αυτή τη σύνθεση που δεν μπορεί να προμηθευτεί κανείς από οπουδήποτε και ποτέ είναι τα αρωματικά. Και αν δεν μπορείς να βρεις ούτε ένα αρωματικό, τότε δεν θα έπρεπε να φτιάχνεις αμφεταμίνη.
Τέλος πάντων, ως συνήθως, σχόλια, ερωτήσεις και κριτικές είναι πάντα ευπρόσδεκτα, ειδικά σε αυτή τη θέση όπου δεν ξέρω καν αν η αντίδραση θα ήταν δυνατή.
Οι σημαντικότερες πηγές που χρησιμοποίησα και δεν είναι εύκολα αναζητήσιμες συνδέονται εδώ:
Στερική παρεμπόδιση των προσθηκών του Micheal
Άρθρο σχετικά με το κυκλοφορδιτόν στο βενζόλιο με χρήση ενός ιδιαίτερα ενεργού αλκενίου
Άρθρο για την κανονική προσθήκη ψευδο-FC στο βενζόλιο
Εάν κάτι χρειάζεται διευκρίνιση ή επεξήγηση, παρακαλώ ρωτήστε. Ξέρω ότι αυτή η ανάρτηση είναι λίγο ακατάστατη, αλλά δεν υπάρχει πραγματικά πολύ καλύτερος τρόπος για να τοποθετηθούν όλες αυτές οι πληροφορίες σε μια ανάρτηση.
ΥΓ: Αν κάποιος είναι πρόθυμος να με βοηθήσει, ψάχνω έναν τρόπο να συνθέσω αμφεταμίνη με κυρίως σπιτικά σκεύη, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ <3
Τώρα στη "μοναδική σύνθεση"
"Μια σύνθεση αμφεταμίνης τόσο μοναδική (και μη ρυθμιζόμενη) που θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον κόσμο των αμφεταμινών".
Εντάξει, ξέρω ότι πολλοί από τους τίτλους μου είναι "click bait-y (είναι αυτή λέξη;)" όπως αυτός, αλλά αυτός είναι πραγματικά ένας πολύ μοναδικός τρόπος για να γίνουν τα πράγματα, και περνάει μέσα από ενδιάμεσα προϊόντα που πραγματικά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν. Θα ήθελα επίσης να προλογίσω αυτή τη θέση λέγοντας, ότι αυτή η σύνθεση είναι ελλιπής, καθώς δεν έχει γίνει αρκετή έρευνα για το θέμα ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα αν θα λειτουργήσει ή όχι. Ορισμένες από τις αντιδράσεις είναι παραλλαγές γνωστών αντιδράσεων, αλλά με περίεργους και μη τυποποιημένους τρόπους που οδηγούν σε μια τόσο απλή σύνθεση (ενδεχομένως).
Στην τελευταία μου ανάρτηση λοιπόν περιέγραψα μια σύνθεση ενολικών αμφεταμινών με χρήση οξικοακετικού αιθυλεστέρα. Τώρα, ενώ η μέθοδος αυτή έχει καλές αποδόσεις, έχει μερικά προβλήματα. Πρώτον, ο ακετοοξικός αιθυλεστέρας δεν φυτρώνει ακριβώς στα δέντρα [σε αντίθεση με τα αντιδραστήρια αυτής της σύνθεσης
] και η παρασκευή του είναι αρκετά δύσκολη, ενδεχομένως επικίνδυνη και με χαμηλή απόδοση. Επιπροσθέτως, το αλογονοβενζόλιο έπρεπε επίσης να παρασκευαστεί, γεγονός που προσθέτει ένα βήμα σε κάθε σύνθεση. Τέλος, η ένωση θα έπρεπε να σαπωνοποιηθεί και να αποκαρβοξυλιωθεί για να προκύψει το P2P, η άμεση πρόδρομη ουσία της αμφεταμίνης.Εντάξει τώρα ας μιλήσουμε για το γιατί αυτή η σύνθεση είναι τόσο μοναδική. Η αμφεταμίνη (α) παραδοσιακά είχε 3 πρόδρομες ουσίες: εφεδρίνη, P2P και P2NP. Και οι 3 αυτές ενώσεις δίνουν την αμφεταμίνη σας μέσω αναγωγών. Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη πρόδρομη ουσία που παράγει αμφεταμίνη μέσω μιας εντελώς διαφορετικής μεθόδου, της οξείδωσης. Αυτή η ένωση είναι επί του παρόντος γνωστή ως α-μεθυλ-διυδρο-κινναμωμικό οξύ. Βλέπετε, αν σχηματίσετε το αμίδιο αυτής της ένωσης και εκτελέσετε μια αναδιάταξη Hoffman, θα λάβετε αμφεταμίνη. Η αναδιάταξη Hoffman είναι μια πολύ απλή αντίδραση η οποία για όλους τους εντατικούς σκοπούς δεν μπορεί να ρυθμιστεί.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της μεθόδου σύνθεσης. Για να πάρουμε το α-μεθυλοδιυδροκινναμικό οξύ (εφεξής AMDCA) πρέπει να το παρασκευάσουμε. Η παρασκευή αυτής της ένωσης είναι πολύ, πολύ, πολύ πιο δύσκολη από την παρασκευή του P2P, εάν πρόκειται για μεμονωμένες προσθήκες, αλλά όταν τα κάνετε όλα σε ένα βήμα μπορείτε να παραγάγετε αυτή την ένωση χωρίς πρόβλημα (αυτή η αντίδραση κάνει τη σύνθεση του P2P να μοιάζει με πυρηνική επιστήμη, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ πιο πολύπλοκη από τεχνικής πλευράς). Το AMDCA μπορεί (ενδεχομένως) να γίνει από μία μόνο αντίδραση με αυτό που είναι γνωστό ως κιτρακονικό οξύ (και μεσακονικό οξύ, το οποίο είμαι σίγουρος ότι αν διαχωρίσετε τα 2 θα μπορούσατε να ελέγξετε τη στειροχημεία και να φτιάξετε μόνο D-αμφεταμίνη, αν και δεν είναι σαφές ποιο θα έκανε D-αμφεταμίνη). Αλλά τώρα μόλις σας σύστησα μια ένωση που δεν έχετε ακούσει ποτέ και σας πρότεινα μια αντίδραση χωρίς να δώσω λεπτομέρειες (πόσο αγενές εκ μέρους μου, το ξέρω). Ας μιλήσουμε λοιπόν για μια ένωση που έχετε ακούσει, το κιτρικό οξύ. Κατά την ξηρή απόσταξη, σε ατμοσφαιρική πίεση, το κιτρικό οξύ αφυδατώνεται/αποκαρβοξυλιώνεται σε ιτακονικό οξύ. Ωστόσο, καταστροφικές αποστάξεις όπως αυτή σας αφήνουν ένα ακάθαρτο απόσταγμα, και ακόμα δεν έχουμε το γλυκό μας κιτρικό οξύ. Ευτυχώς, το ιτακονικό οξύ ισομερίζεται σε κιτρακονικό οξύ υπό θέρμανση, πράγμα που σημαίνει ότι ο καθαρισμός και η ισομερίωση της ένωσής σας συμβαίνουν σε ένα βήμα (yayyy!!!!).
Για να μετατρέψετε το κιτρακονικό σας οξύ σε AMDCA θα χρειαστείτε 3 πράγματα: (οποιοδήποτε θα κάνει, αν και τα ιδιαίτερα δραστικά όπως η ινδόλη θα λειτουργήσουν καλύτερα, αν και η ινδόλη συγκεκριμένα θα αποικοδομηθεί στο στάδιο AMDCA -> αμφεταμίνη), ένα οξύ Lewis (ή μια ισχυρή βάση, δεν το έχω καταλάβει πλήρως αυτό), και γνώση που δεν υπάρχει.
Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται πολύ τεχνικά, οπότε αν δεν ξέρετε πολλά από χημεία θα δυσκολευτείτε με κάποια από αυτά τα πράγματα.
Στην ουσία προσπαθούμε να αλκυλιώσουμε τον αρωματικό μας σε μια θέση, χρησιμοποιώντας το κιτρακονικό μας οξύ. Η σχηματιζόμενη ένωση θα αποκαρβοξυλιωθεί αυτόματα για να σχηματίσει το AMDCA μας. Υπάρχουν 2 πιθανές μέθοδοι για να γίνει αυτό, και οι δύο έχουν διαφορετικές παραλλαγές γι' αυτό θα προσπαθήσω να καλύψω όσο το δυνατόν περισσότερα.
Το κιτρακονικό οξύ είναι αρκετά μεγάλο μόριο, καθώς περιέχει πολλές διαφορετικές λειτουργικές ομάδες. Τα γεγονότα που μας απασχολούν είναι τα εξής: έχει διπλό δεσμό όπου η μία πλευρά έχει μεγαλύτερη πυκνότητα ηλεκτρονίων, μεγαλύτερο βαθμό υποκατάστασης, είναι πιο στερικά παρεμποδισμένη και δεν έχει υδρογόνο συνδεδεμένο σε αυτήν. Η άλλη πλευρά του διπλού δεσμού είναι ακριβώς η αντίθετη. Θέλουμε το αρωματικό να προστεθεί στη λιγότερο παρεμποδισμένη πλευρά για μια επιτυχή αντίδραση.
Αν κάναμε μια καταλυόμενη από οξύ ψευδο- FC αλκυλίωση θα μπορούσαμε να καταλήξουμε με το λάθος (δομικό) ισομερές λόγω του κανόνα markovnikov. Θα µπορούσαµε επίσης να καταλήξουµε στο σωστό ισοµερές λόγω των στερικών επιδράσεων των 2 καρβονυλίων, του µεθυλίου και του µεγέθους του αρωµατικού.
Αν κάνουμε μια καταλυόμενη από βάση αντίδραση micheal θα έχουμε κάτι περίεργο. Καμία βιβλιογραφία που έχω βρει δεν συζητά τη χρήση αλκενίων ως δότη. Η αντίδραση θα ήταν επίσης δυσμενής με την πρώτη ματιά λόγω του σπασίματος του αρωματικού, αν και αυτό είναι μόνο προσωρινό καθώς το αλκένιο στο κιτρακονικό οξύ θα μεταφερθεί μετά την αλκυλίωση. Κινδυνεύουμε επίσης με κυκλοφορδία λόγω του ότι και οι δύο ενώσεις έχουν αλκένια (αν και αυτό είναι πολύ δυσμενές). Είναι επίσης πιθανό το κιτρακονικό οξύ να πολυμεριστεί προτού μπορέσει να αντιδράσει με το αρωματικό (αν και αυτό επιβραδύνεται χάρη σε αυτόν τον τριτογενή άνθρακα που είναι πραγματικά άθλιος στον πολυμερισμό).
Πίσω στα εύκολα πράγματα:
Συνολικά, η ρύθμιση της αντίδρασης μπορεί να μοιάζει με αυτό: Απόσταξη κιτρικού οξέος 2x, προσθήκη κιτρακονικού οξέος και αρωματικού στον κατάλληλο διαλύτη (πιθανώς απλώς κάποιο επτάνιο ή αιθέρα). Προσθέτουμε Χ (το οξύ/βάση/καταλύτη μας) και επαναρροή για Υ ώρες. Στη συνέχεια εκτελείτε μια επεξεργασία προσθέτοντας βάση/οξύ (ανάλογα με το διαλύτη) και φιλτράρετε. Πλένετε με διαλύτη και στεγνώνετε. Προσθέστε AMDCA σε ισομοριακή ποσότητα ουρίας και θερμάνετε μέχρι να σχηματιστεί αμίδιο (το βήμα αυτό θα μπορούσε επίσης να γίνει με τη χρήση καταλύτη βορικού οξέος σε διαλύτη αμμωνίας). Πλένεται και ανακρυσταλλώνεται. Προσθέστε AMDCA-αμίδιο σε λευκαντικό ή άλλο οξειδωτικό της αναδιάταξης Hoffman. Συλλέξτε το αμφεταμινέλαιο, στεγνώστε το πάνω σε θειικό μαγνήσιο και προσθέστε το στην ακετόνη. Φουσκώστε σε HCl ή ρίξτε σε θειικό οξύ για να φτιάξετε άλας αμφεταμίνης.
Όλο αυτό το σχέδιο φαίνεται αρκετά εύκολο, απλά πρέπει να επιβεβαιωθεί ότι λειτουργεί.
Πιθανά μειονεκτήματα (αν λειτουργήσει) περιλαμβάνουν: Τέλος, και αυτό είναι το χειρότερο όλων, αυτή η μέθοδος θα ενθάρρυνε οικονομίες κλίμακας που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ πριν. Το κιτρικό οξύ είναι τόσο ανεξέλεγκτο και μη ρυθμιζόμενο που αυτή η σύνθεση γίνεται πρακτική σε μεγάλες κλίμακες. Η αμμωνία/ουρία και τα αρωματικά δεν είναι καθόλου καλύτερα όσον αφορά τη δυνατότητα ρύθμισης, και οι λευκαντικές ουσίες μπορούν να παραχθούν με ηλεκτρόλυση αλάτων. Θέλω να πω, γαμώτο, το μόνο πράγμα σε αυτή τη σύνθεση που δεν μπορεί να προμηθευτεί κανείς από οπουδήποτε και ποτέ είναι τα αρωματικά. Και αν δεν μπορείς να βρεις ούτε ένα αρωματικό, τότε δεν θα έπρεπε να φτιάχνεις αμφεταμίνη.
Τέλος πάντων, ως συνήθως, σχόλια, ερωτήσεις και κριτικές είναι πάντα ευπρόσδεκτα, ειδικά σε αυτή τη θέση όπου δεν ξέρω καν αν η αντίδραση θα ήταν δυνατή.
Οι σημαντικότερες πηγές που χρησιμοποίησα και δεν είναι εύκολα αναζητήσιμες συνδέονται εδώ:
Στερική παρεμπόδιση των προσθηκών του Micheal
Άρθρο σχετικά με το κυκλοφορδιτόν στο βενζόλιο με χρήση ενός ιδιαίτερα ενεργού αλκενίου
Άρθρο για την κανονική προσθήκη ψευδο-FC στο βενζόλιο
Εάν κάτι χρειάζεται διευκρίνιση ή επεξήγηση, παρακαλώ ρωτήστε. Ξέρω ότι αυτή η ανάρτηση είναι λίγο ακατάστατη, αλλά δεν υπάρχει πραγματικά πολύ καλύτερος τρόπος για να τοποθετηθούν όλες αυτές οι πληροφορίες σε μια ανάρτηση.
