Σήμερα θα μιλήσουμε για μια ομάδα ουσιών που έχουν ενδιαφέροντες μηχανισμούς δράσης και πολλαπλές εφαρμογές ως ηρεμιστικά, αγχολυτικά και υπνωτικά. Θα μιλήσουμε για τα γκαμπαπεντινοειδή γενικά και για τον ασυνήθιστο εκπρόσωπό τους - τη φαινιμπούτ.
Γιατί μπορεί να είναι ενδιαφέρον για τους χρήστες του Breaking Bad; Κατά τη γνώμη μου, το άγχος είναι ένα από τα προβλήματα που συνοδεύει σήμερα όχι μόνο τους ανθρώπους των οποίων η ζωή συνδέεται με το ρίσκο, τις ψυχοδραστικές ουσίες και τη σκληρή εργασία, αλλά και σχεδόν όλους γενικά. Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών και αλλαγών παραδείγματος. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. Μπορεί όμως να είναι δυσάρεστη για τον ψυχισμό και την υποκειμενική αντίληψη της ζωής.
Συνήθως το άγχος αποσιωπάται με ηρεμιστικά, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτά είναι πολύ δραστικά μέτρα. Δεν μου αρέσουν τα ηρεμιστικά λόγω των παρενεργειών τους και της υψηλής, για ιατρική ουσία, εθιστικής τους δυναμικής. Πρέπει να χρησιμοποιούνται όταν άλλες μέθοδοι δεν βοηθούν. Ως εκ τούτου, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε μια άλλη ομάδα φαρμάκων. Είναι πιο προσιτά, λιγότερο εθιστικά και, με τη σωστή προσέγγιση, μπορούν να σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από τις εκδηλώσεις άγχους τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και κατά τη χρήση ουσιών ή κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων αποκατάστασης.
Γκαμπαπεντινοειδή
Τα γκαμπαπεντινοειδή είναι μια κατηγορία φαρμάκων που μοιάζουν αμυδρά με τον νευροδιαβιβαστή γάμμα-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA) (δηλαδή τα ανάλογα του GABA). Αν και σχεδιάστηκαν για να μιμηθούν τη δράση του GABA, πιο πρόσφατες μελέτες διαπίστωσαν ότι επηρεάζουν έναν άλλο στόχο, την υπομονάδα A2D των διαύλων ασβεστίου. Δύο γκαμπαπεντινοειδή έχουν εγκριθεί από τον FDA: η γκαμπαπεντίνη και η πρεγκαμπαλίνη. Αρκετά ακόμη βρίσκονται υπό δοκιμή (imagabalin), άλλα χρησιμοποιούνται σε επιστημονικές έρευνες (atagabalin).
Η γκαμπαπεντίνη αποτελεί καθολικό φάρμακο από το 2004. Χρησιμοποιείται συνήθως για επιληπτικές κρίσεις, νευρικούς πόνους, αλκοολισμό, εθισμό στα ναρκωτικά, κνησμό, ανήσυχα πόδια, διαταραχές ύπνου και άγχος. Διαθέτει ασυνήθιστα ευρύ φάσμα δόσεων: οι συστάσεις προτείνουν τη χρήση από 100 mg έως 3600 mg ημερησίως. Οι περισσότεροι γιατροί το χρησιμοποιούν σε χαμηλό επίπεδο, όπου είναι αρκετά δυσδιάκριτο (διάβασε: συνήθως δεν λειτουργεί). Στο υψηλότερο επίπεδο, μπορεί να προκαλέσει καταστολή, σύγχυση και εθισμό.
Ο μηχανισμός δράσης της πρεγκαμπαλίνης. Διαμορφώνει τους υπερδιεγερμένους νευρώνες μέσω του ακόλουθου μηχανισμού:
Η πρεγκαμπαλίνη συνδέεται με τους προσυναπτικούς νευρώνες στην υπομονάδα α2-δέλτα (α 2-δ) των διαύλων ασβεστίου με πύλη τάσης.
Η δέσμευση του φαρμάκου μειώνει την εισροή ασβεστίου στις προσυναπτικές απολήξεις. Η μειωμένη εισροή ασβεστίου μειώνει την υπερβολική απελευθέρωση
διεγερτικών νευροδιαβιβαστών (π.χ. γλουταμικό, ουσία P, νοραδρεναλίνη).
Από την άποψη των επιστημόνων που ανέλυσαν την πρεγκαμπαλίνη, σίγουρα κάνει το ίδιο πράγμα με την γκαμπαπεντίνη. Αλλά στην πράξη, συχνά αποδεικνύεται ότι η γκαμπαπεντίνη δεν φαίνεται να λειτουργεί τόσο καλά. Οι ασθενείς, ακόμη και με ελάχιστες εκδηλώσεις άγχους, δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνο με τη γκαμπαπεντίνη. Ενώ οι μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η πρεγκαμπαλίνη είναι εξαιρετική για το άγχος. Ταυτόχρονα, η γκαμπαπεντίνη εμφανίζεται καλά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η κοινωνική φοβία. Δεν είναι αποτελεσματική για τον πανικό ή την αγοραφοβία και στην περίπτωση της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, εμφανίζεται μόνο σε συνδυασμό με ηρεμιστικά. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι ακόμη ασαφές.
Μια πιθανότητα είναι ότι οι δόσεις των ουσιών αυτών που λαμβάνονται είναι λανθασμένες. Το UpToDate συνιστά τη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών με γκαμπαπεντίνη, χρησιμοποιώντας μια αρχική δόση 600 mg ημερησίως. Συνιστά όμως 300 mg πρεγκαμπαλίνης την ημέρα. Αυτός ο πίνακας δοσολογίας υποθέτει ότι 1 mg πρεγκαμπαλίνης = 5 mg γκαμπαπεντίνης, άρα 300 mg πρεγκαμπαλίνης = 1500 mg γκαμπαπεντίνης! Ίσως αυτό που θεωρούν ως "υψηλή δόση" της γκαμπαπεντίνης να συμπίπτει με αυτό που εμείς θεωρούμε ως "χαμηλή δόση" της πρεγκαμπαλίνης. Ίσως όλες οι δόσεις της γκαμπαπεντίνης να είναι απλώς πολύ μικρές; Αυτό είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αλλά δεν αποτελεί σύσταση για κατανάλωση περισσότερης γκαμπαπεντίνης. Μην ξεχνάτε ότι περισσότερα mgs - περισσότεροι κίνδυνοι ανεπιθύμητων ενεργειών.
Ένας άλλος πιθανός λόγος είναι κάποιος ασαφής φαρμακολογικός μηχανισμός. Σε μια μελέτη, προσπαθήσαμε να συγκρίνουμε τη φαρμακολογία δύο φαρμάκων. Λένε ότι ο οργανισμός μπορεί εύκολα να απορροφήσει την πρεγκαμπαλίνη, αλλά έχει περιορισμένη ικανότητα απορρόφησης της γκαμπαπεντίνης - όσο περισσότερη γκαμπαπεντίνη, τόσο μικρότερο ποσοστό απορροφάται.
Μια άλλη σημαντική διαφορά: η γκαμπαπεντίνη συνήθως δεν είναι ελεγχόμενη ουσία ή είναι λιγότερο ελεγχόμενη, αλλά η πρεγκαμπαλίνη είναι τεχνικά εθιστική, αλλά δεν αξίζει να ανησυχείτε πολύ γι' αυτό. Αν και θεωρητικά είναι δυνατόν να εθιστεί κανείς στη γκαμπαπεντίνη, αν πάρει μια πραγματικά μεγάλη δόση και προσπαθήσει πολύ σκληρά, θα πρέπει να είναι απελπισμένος ακόμη και για τα δεδομένα των τοξικομανών. Υπάρχουν πολύ περισσότερες περιπτώσεις εξάρτησης από την πρεγκαμπαλίνη, αν και οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτό εξακολουθεί να είναι αρκετά ασυνήθιστο. Ένας από τους πιθανούς υπαίτιους είναι ο ρυθμός απορρόφησης: η πρεγκαμπαλίνη απορροφάται σε περίπου μία ώρα, η γκαμπαπεντίνη - σε τρεις ή τέσσερις. Οι ουσίες ταχείας δράσης είναι πάντα πιο εθιστικές- κορυφώνονται υψηλότερα και νωρίτερα και είναι ευκολότερο για τον εγκέφαλο να συνδέσει το ερέθισμα (λήψη του φαρμάκου) με την αντίδραση (αίσθημα ευεξίας).
Phenibut
Σύμφωνα με το Σύστημα Ταξινόμησης της Ανατομικής Θεραπευτικής Χημείας (ATC), το phenibut περιλαμβάνεται σταθερά στις ομάδες των αναληπτικών, των ψυχοδιεγερτικών, των φαρμάκων ADHD και των νοοτροπικών. Ήδη σε αυτό το στάδιο αρχίζουν τα περίεργα πράγματα. Νωρίτερα μιλήσαμε ρητά για αγχολυτικά, ηρεμιστικά και επομένως κατασταλτικά αποτελέσματα, αλλά εδώ βλέπουμε το αντίθετο - το phenibut αναφέρεται ως διεγερτικό.
Στις περισσότερες χώρες, το phenibut πωλείται χωρίς ιατρική συνταγή. Επιπλέον, συχνά πωλείται όχι ως ιατρικό φάρμακο, αλλά ως συμπλήρωμα διατροφής σε καταστήματα και όχι σε φαρμακεία. Δεν συνιστώ να αγοράζετε phenibut σε καταστήματα ή στο διαδίκτυο σε μορφή σκόνης ή χωρίς κανονική φαρμακευτική συσκευασία - δεν είναι γνωστό τι θα πάρετε μέσα σε αυτό το σενάριο. Αξίζει να αγοράζετε φαινιμπούτ σε φαρμακεία ή τουλάχιστον σε συσκευασίες με τις αδειοδοτημένες ονομασίες Phenibut, Phenibut, Noofen, Citrocard.
Είναι αστείο το γεγονός ότι ο FDA ζητά μερικές φορές από τους ανθρώπους να σταματήσουν να το πωλούν, αλλά ποτέ δεν σοβαρεύτηκαν και εξακολουθεί να είναι εύκολα διαθέσιμο στο ανοιχτό διαδίκτυο. Αλλά σε ορισμένες χώρες τα τελευταία χρόνια έχει γίνει συνταγογραφούμενο. Αυτό ισχύει κυρίως για τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Είχα μια αστεία σκέψη ότι η διαθεσιμότητα του φαινιμπούτ αντικατοπτρίζει το επίπεδο ελευθερίας στην κοινωνία. Εφόσον είναι ελεύθερα διαθέσιμο, μπορείτε να χαλαρώσετε. Αλλά αρκετά αστεία, ας συνεχίσουμε.
Όσον αφορά το κοινωνικό άγχος, την πρόληψη των αντιδράσεων πανικού, την αγοραφοβία, το γενικευμένο άγχος, το phenibut παρουσιάζει συχνά πολύ καλά αποτελέσματα. Επιπλέον, μπορεί να δώσει ένα δύσκολα περιγραφόμενο αίσθημα ηρεμίας και ευεξίας.
Η πρώιμη έρευνα για το phenibut επικεντρώθηκε στο GABA, τον κύριο ανασταλτικό νευροδιαβιβαστή. Ο εγκέφαλος διαθέτει δύο είδη υποδοχέων GABA, τους υποδοχείς GABA-A και GABA-B. Το αλκοόλ, το Xanax, το Valium, το Ambien, τα barbituates και τα άλλα κλασικά ηρεμιστικά χτυπούν το GABA-A. Δεν υπάρχουν πολλές χημικές ουσίες που χτυπούν το GABA-B, και οι λίγες που υπάρχουν εκεί έξω τείνουν να είναι κάπως περίεργες - μία από αυτές έπεσε στη Γη με μετεωρίτη. Αλλά το φαινιμπούτ είναι ένας αγωνιστής του GABA-B. Αυτό ακούγεται σαν μια ωραία λύση στο μυστήριο: ένα φάρμακο με μοναδικές ιδιότητες κατά του άγχους επηρεάζει έναν μοναδικό ανασταλτικό υποδοχέα. Όμως ένας άλλος αγωνιστής GABA-B, η βακλοφαίνη, έχει ελάχιστα αποτελέσματα κατά του άγχους. Είναι ως επί το πλείστον απλώς ένα βαρετό μυοχαλαρωτικό (υπήρξε κάποιος ενθουσιασμός για την πιθανότητα να θεραπεύσει τον αλκοολισμό, αλλά οι τελευταίες μελέτες λένε όχι). Έτσι, πιθανώς το GABA-B από μόνο του δεν εξηγεί τη φαινιμπούτ.
Όσον αφορά τη θέση της φαινιμπούτης στην ταξινόμηση με βάση τον μηχανισμό δράσης, σήμερα αναφέρεται τόσο στους αγωνιστές των υποδοχέων GABA όσο και στα γκαμπαπεντινοειδή. Το γεγονός ότι η φαινιμπούτ δρα ως γκαμπαπεντινοειδές ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα. Βρήκα άρθρα από το 2015 που το επισημαίνουν. Μέχρι τότε, η φαινιμπούτ θεωρούνταν μόνο ως αγωνιστής του υποδοχέα GABAB. Όμως η δράση του ως γκαμπαπεντινοειδές είναι πολύ ασθενέστερη από εκείνη της ίδιας της γκαμπαπεντίνης, οπότε γιατί η επίδρασή του να είναι ισχυρότερη;
Η βακλοφαίνη είναι ανώτερη από τη φαινιμπούτ ως αγωνιστής GABA-B και η γκαμπαπεντίνη είναι ανώτερη από τη φαινιμπούτ ως γκαμπαπεντινοειδές, αλλά η φαινιμπούτ λειτουργεί καλύτερα από οποιαδήποτε από αυτές. Μαγεία! Θα μπορούσε αυτό να είναι μια συνεργιστική επίδραση μεταξύ δύο διαφορετικών δράσεων; Αν αυτό ήταν αλήθεια, θα περιμέναμε ότι η συνδυασμένη λήψη γκαμπαπεντίνης και βακλοφαίνης θα είχε αποτέλεσμα παρόμοιο με αυτό της φαινιμπούτης. Αλλά αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται μερικές φορές για τις ίδιες νευρομυϊκές παθήσεις και κανείς δεν έχει παρατηρήσει ποτέ κάτι ασυνήθιστο. Θα ήθελα πολύ να δω πώς μελετάται, αλλά δεν περιμένω πολλά.
Η φαινιμπούτη έχει δύο εναντιομερή, την r-φαινιμπούτη και την s-φαινιμπούτη. Και τα δύο είναι αξιοπρεπή γκαμπαπεντινοειδή, αλλά μόνο το r-phenibut έχει δραστηριότητα GABA-B. Εάν και τα δύο λειτουργούσαν εξίσου καλά, αυτό θα υποδήλωνε ότι η φαινιμπούτη λειτουργούσε στην Α2D- εάν η r-φαινιμπούτη λειτουργούσε καλύτερα, αυτό θα ενέπλεκε το GABA. Κάποιος πιστεύει ότι το phenibut είναι πιθανώς περισσότερο αγωνιστής GABA-B από το gabapentinoid, αλλά αυτόне объясώνει γιατί είναι τόσο διαφορετικό από το baclofen.
Υπάρχει το σημείο ότι η βακλοφαίνη έχει κάποια προβλήματα με τη διαπερατότητα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Παρόλο που ένα μέρος της περνάει, θα μπορούσε να συσσωρευτεί στο πλάσμα πολύ ταχύτερα από ό,τι στον εγκέφαλο, δίνοντάς της δυσανάλογα περιφερικές επιδράσεις.
Συστάσεις
Η φαινιμπούτη δείχνει την αποτελεσματικότητά της στο άγχος, το φόβο, τις εμμονικές καταστάσεις, την αϋπνία και τους εφιάλτες, τη ζάλη. Σε καταστάσεις αποχής από το αλκοόλ, τα διεγερτικά ή τα ευφορητικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το φάρμακο θα πρέπει να λαμβάνεται με την πορεία.
Η εφάπαξ δόση για ενήλικες είναι 20 - 750 mg. 20 mg φαίνεται να είναι πολύ μικρή δόση, στην πρακτική μου ξεκίνησα με 65 και έφτασα στα 250 mg. Η βέλτιστη δόση για μένα είναι 125 mg. Είναι προτιμότερο να ξεκινήσετε με μια ελάχιστη δόση. Συνήθως το φάρμακο λαμβάνεται 3 φορές την ημέρα: το πρωί το απόγευμα και το βράδυ. Η μέγιστη ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2,5 g (εάν ένα άτομο είναι άνω των 8 και κάτω των 60 ετών).
Αξίζει να λαμβάνετε φαινιμπούτ για 2-3 εβδομάδες, μπορείτε να παρατείνετε την πορεία έως και 6 εβδομάδες. Με παρατεταμένη χρήση και υψηλές δόσεις, είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των δεικτών ηπατικής λειτουργίας και της βιοχημικής εικόνας του περιφερικού αίματος. Μεταξύ των μαθημάτων, αξίζει να κάνετε ένα διάλειμμα 2-4 εβδομάδων. Μετά τη λήψη του φαρμάκου για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι προτιμότερο να σταματήσετε σταδιακά.
Περιττό να πούμε ότι η φαινιμπούτ είναι δυνητικά εθιστική και μπορεί να καταστρέψει σοβαρά τη ζωή σας. Η συμβατική σοφία στην κοινότητα των χρηστών φαινιμπούτ είναι ότι μπορείτε να παίρνετε με ασφάλεια 500 mg μία φορά την εβδομάδα (ή ίσως κάθε δύο εβδομάδες). Οτιδήποτε υπερβαίνει αυτό το όριο και αναπτύσσετε γρήγορα ανοχή. Αυξήστε τη δόση για να καταπολεμήσετε την ανοχή και θα αρχίσετε να αισθάνεστε χειρότερα τις ημέρες που δεν το παίρνετε, να το χρησιμοποιείτε όλο και περισσότερο για να αντισταθμίσετε την αναπήδηση και τελικά θα πάθετε στερητικό σύνδρομο, στενά συνδεδεμένο με το παραλήρημα τρεμούλας, το οποίο μερικές φορές σκοτώνει τους αλκοολικούς που αναρρώνουν.
Η φαινιμπούτη παρατείνει και ενισχύει την επίδραση των υπνωτικών, των ναρκωτικών αναλγητικών, των αντιεπιληπτικών, των αντιψυχωσικών και των αντιπαρκινσονικών φαρμάκων. Επίσης, δεν πρέπει να αναμειγνύεται με αλκοόλ και να αποκλείεται ή τουλάχιστον να μειώνεται η κατανάλωση του τελευταίου κατά τη διάρκεια της πορείας του φαινιμπούτ.
Το φαινιμπούτ δεν πρέπει να καταναλώνεται εάν έχετε προβλήματα στο στομάχι - έχει ισχυρή ερεθιστική επίδραση στη βλεννογόνο μεμβράνη. Τουλάχιστον, αξίζει να μειώσετε τη δοσολογία εάν αισθάνεστε αυξημένες καούρες ή δυσάρεστες αισθήσεις στο στομάχι.
Όσον αφορά τη χρήση διεγερτικών, ευφορικών, κάνναβης, κανναβινοειδών, ψυχεδελικών. Γενικά, όλες οι ουσίες που αυξάνουν άμεσα ή έμμεσα το άγχος υπό ορισμένες συνθήκες. Το φαινιμπούτ μπορεί να μειώσει αυτές τις εκδηλώσεις. Τόσο για όσους τις έχουν προκαλέσει άμεσα η χρήση, όσο και για όσους βιώνουν μεταγενέστερες επιπτώσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αξίζει να λαμβάνετε φαινιμπούτ σε εφάπαξ δόση για ενήλικες 20 - 750 mg. Δυστυχώς, η δοσολογία θα πρέπει να επιλεγεί ανεξάρτητα - η φαινιμπούτ δρα αρκετά μεμονωμένα και είναι πολύ ετερογενής για διαφορετικούς ανθρώπους. Εμείς τηρούμε τον κανόνα: Ξεκινάμε με τη μικρότερη εφάπαξ δόση. Ζωγραφίζουμε μέχρι τη δόση εργασίας. Δεν την ανεβάζουμε υψηλότερα.
Ένα ζευγάρι περιπτώσεων για παράδειγμα:
1. Ένα άτομο κάνει χρήση κάνναβης, αλλά πρόσφατα εμφανίζει αντιδράσεις πανικού κατά τη χρήση της. Ένα διάλειμμα, μια αλλαγή βαθμού, σετ και ρυθμίσεων δεν βοηθούν. Πάρτε 60-125-250 mg φαινιμπούτ 20-30 λεπτά πριν από το προγραμματισμένο κάπνισμα (εδώ και παρακάτω αναφέρονται τα πιθανά δοσολογικά εύρη).
2. Το άτομο είχε μια συνεδρία με διεγερτικά ή ευφορητικά. Δεν σκοπεύει να περιμένει αυτή την ημέρα. Θέλει να φύγει και να ξεκουραστεί. Φοβάται τα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τον τερματισμό της δράσης αυτών των ουσιών. Πάρτε 250-375-500 mg φαινιμπούτ μία φορά. Πίνει μεταλλικό νερό χωρίς αέρια σε μικρές μερίδες. Εξαλείψτε τη σωματική άσκηση, τα έντονα οπτικά, ακουστικά και στρεσογόνα ερεθίσματα.
Το phenibut λαμβάνεται ψυχαγωγικά για τις αγχολυτικές και ευφορικές του ιδιότητες, με ανοχή και στερητικά σύνδρομα συνήθως αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες. Λαμβάνεται από το στόμα σε μέση δόση 2,4 g - είναι τεράστια δόση, πραγματικά. Οι αναφορές περιπτώσεων στην ιατρική βιβλιογραφία παρουσιάζουν χρήστες που προσέρχονται σε τμήματα επειγόντων περιστατικών με βαριά καταστολή ή με συμπτώματα στέρησης. Δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι που να σχετίζονται με τη χρήση φαινιμπούτ. Συνιστώ τη χρήση του μόνο σύμφωνα με τις ενδείξεις και στις δόσεις που περιγράφονται παραπάνω ή μετά από συνεννόηση με γιατρό.
Να είστε ψύχραιμοι και να καταλαβαίνετε τι πρόκειται να κάνετε με τη δική σας νευροχημεία.
Όπως πάντα, προσκαλώ όλους τους ενδιαφερόμενους σε μια συζήτηση.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
